Ζήτω που καήκαμε…

Του
Τάσου Περδίου

 

Παρακάτω, παραθέτουμε αποσπάσματα από δύο ειδήσεις που είδαν το φως της δημοσιότητας τις τελευταίες τρεις εβδομάδες.

Η πρώτη στις 13 Ιουλίου 2022: «Υπογράφτηκε σήμερα, Τετάρτη 13 Ιουλίου 2022 και ώρα 08:30, στην αίθουσα του κλειστού αμφιθέατρου Σωτήρας, το συμβόλαιο για την εκτέλεση του έργου “Βελτίωση Δρόμου που ενώνει τη Δερύνεια με τη Σωτήρα”. Η υλοποίηση του έργου προγραμματίζεται να αρχίσει τον Αύγουστο του 2022, με διάρκεια εκτέλεσης 30 μήνες και κόστος €16.040.400,00 συμπεριλαμβανομένου του ΦΠΑ».

Η δεύτερη είδηση στις 2 Αυγούστου 2022: «Μόνο στην οροφή του κτιρίου της νέας Δημοτικής Αγοράς Λάρνακας εντοπίστηκε μεγάλος αριθμός διαρροών, γεγονός που προκάλεσε απογοήτευση, αλλά και πολλά ερωτηματικά ως προς την ποιότητα των εργασιών που είχαν γίνει προηγουμένως. “Είναι γεγονός ότι όταν τον περασμένο Δεκέμβριο αναλαμβάναμε σαν δήμος τη διαχείριση του κτιρίου, δεν περιμέναμε ότι οι κακοτεχνίες θα ήταν σε τόσο μεγάλο βαθμό. Δυστυχώς, είναι περισσότερες απ’ ό,τι αρχικά υπολογίζαμε. Το ευτύχημα, όμως, είναι ότι με τις ενέργειες που κάναμε, καταφέραμε το σημαντικό αυτό έργο να μην παγοποιηθεί. Πλέον, ο καινούργιος εργολάβος εργάζεται συστηματικά προκειμένου να επιδιορθώσει τα κακώς έχοντα στο κτίριο και υπολογίζουμε ότι τέλη Οκτωβρίου ή αρχές Νοεμβρίου το κτίριο της νέας αγοράς θα είναι επιτέλους έτοιμο για να παραδοθεί στο δήμο”, δήλωσε ο δήμαρχος Λάρνακας, Ανδρέας Βύρας».

Ανάμεσα στις δύο ειδήσεις, υπάρχει ένας κοινός παρονομαστής: Η εταιρεία, η οποία ανέλαβε τα δύο έργα. Είναι η ίδια εργοληπτική εταιρεία, η οποία μόλις πριν μερικούς μήνες είδε ένα από τα μεγάλα της συμβόλαια να τερματίζεται μετά από καθυστερήσεις επί καθυστερήσεων, ενώ μετά τον τερματισμό εντοπίστηκαν φοβερές κακοτεχνίες σε όσα πρόλαβε να υλοποιήσει. Πώς είναι δυνατό, μετά από μια τόσο προβληματική συνεργασία με το δημόσιο, αυτό το maison de tolerance που αποκαλούμε κράτος να δίδει στην ίδια εταιρεία, καπάκι, ένα ακόμα μεγαλύτερο συμβόλαιο, ας απαντήσουν αυτοί που πρέπει να απαντήσουν. Πώς είναι δυνατό δύο υπουργοί, να έστησαν ολόκληρη φιέστα για να εξαγγείλουν ένα έργο το οποίο, κατά πάσα πιθανότητα, με δεδομένο το μεγάλο ιστορικό, θα οδηγηθεί στις ίδιες ατραπούς, ας απαντήσουν οι ίδιοι. Οι οποίοι έλεγαν ζήτω, αλλά σε λίγο καιρό θα αναγκαστούν να λένε ζήτω που καήκαμε.

Δεν καταλαβαίνω γιατί ένα κράτος που θέλει να λέγεται σύγχρονο, κάθεται και ανέχεται για παράδειγμα τον εργολάβο της νέας Δημοτικής Αγοράς Λάρνακας. Ή τον εργολάβο της πλατείας Ελευθερίας. Ή τον εργολάβο της νέας πτέρυγας του Γενικού Νοσοκομείου Λάρνακας. Οι οποίοι παίρνουν έργα εκατομμυρίων και μέχρι να τα παραδώσουν, εάν τα παραδώσουν, έχουν ήδη παλιώσει. Μέχρι πότε θα κάνουμε τα κορόιδα;