«Ζυμώνεται» η υπόσκαψη του δημοσίου σχολείου

Του Ειρηναίου Πίττα

Σειρά από κινδύνους έχει να αντιμετωπίσει η δημόσια παιδεία, με τους εμπλεκόμενους και τους ενδιαφερόμενους να καλούνται να βάλουν φραγμό σε διάφορες πολιτικές του Υπουργείου που αντί να υποστηρίζουν το δημόσιο σχολείο, το υποσκάπτουν.

Οι φωνές επικεντρώνονται στις εξετάσεις τετραμήνων, την αποτυχία των οποίων εντοπίζουν όλοι πλην του Υπουργείου και του κυβερνώντος κόμματος (επίσημα τουλάχιστον), ωστόσο το πρόβλημα δυστυχώς δεν είναι μόνο αυτό.

Μετά τη λήψη της απόφασης, την οποία όλοι ανεξαιρέτως στηρίζουν, για επέκταση της υποχρεωτικής προδημοτικής εκπαίδευσης από την ηλικία των 4 ετών, θα περίμενε κανείς ότι το Υπουργείο Παιδείας θα στήριζε άμεσα και εμπράκτως τα δημόσια νηπιαγωγεία ώστε να προβούν στις κατάλληλες επεκτάσεις, αναβαθμίσεις και φυσικά προσλήψεις, που θα τους επιτρέπει να δεχτούν τη διαφαινόμενη αύξηση μαθητών.

Παρ’ όλα αυτά, οι προτάσεις και εισηγήσεις κυβέρνησης και ΥΠΠΑΝ, αφορούν την ενίσχυση της ιδιωτικής προδημοτικής εκπαίδευσης. Προς αυτή την κατεύθυνση, η τελευταία εισήγηση του ΥΠΠΑΝ είναι να μην είναι υποχρεωμένη η Πολιτεία να προσφέρει θέση σε παιδιά υποχρεωτικής φοίτησης κάτω των 4 ετών και 8 μηνών στο σχολείο της γειτονιάς τους, αλλά να έχει τη δυνατότητα ο υπουργός να τους στείλει σε άλλο νηπιαγωγείο ή να τους παρέχει το «κουπόνι φοίτησης» για το ιδιωτικό.

Αντί λοιπόν, το ΥΠΠΑΝ να σχεδιάσει και να εφαρμόσει μια ολοκληρωμένη πολιτική ενίσχυσης του δημοσίου νηπιαγωγείου και προδημοτικής, επιχειρεί “από την πίσω πόρτα” και με προκλητικές δικαιολογίες να θεσμοθετήσει τη διοχέτευση δημοσίου χρήματος στον ιδιωτικό τομέα, εις βάρος μάλιστα του δημοσίου σχολείου.

Την ίδια στιγμή, μια άλλη συζήτηση που γίνεται αυτή την περίοδο στη Βουλή αφορά τη δυνατότητα προσφοράς ξενόγλωσσων προγραμμάτων από τα δημόσια πανεπιστήμια, με την επιβολή διδάκτρων σε αυτά και την εισδοχή μέσω διεθνών εξετάσεων και πιστοποιητικών.

Πέραν της προφανούς κατάργησης της δωρεάν δημόσιας πανεπιστημιακής εκπαίδευσης, η πρόταση του Υπουργείου Παιδείας για δυνατότητα εισδοχής σε αυτά τα προγράμματα με διαδικασίες εκτός των Παγκύπριων Εξετάσεων, αποτελεί ξεκάθαρη υπόσκαψη του δημοσίου σχολείου. Α

ν με απλά λόγια, ένας εύπορος μαθητής, ιδιωτικού ή δημοσίου σχολείου, δύναται να εισαχθεί σε δημόσιο πανεπιστήμιο της Κύπρου μέσω διεθνών εξετάσεων, γιατί να “επενδύσει” την προσοχή του στο δημόσιο σχολείο, του οποίου οι Παγκύπριες Προεισαγωγικές Εξετάσεις αποτελούν μια επίπονη και δύσκολη διαδικασία; Φυσιολογικά, θα “επενδύσει” στις διεθνείς εξετάσεις και πιστοποιητικά, μέσω ιδιαιτέρων μαθημάτων στον ιδιωτικό τομέα.

Μπορεί λοιπόν το εξίσου σοβαρό θέμα των εξετάσεων τετραμήνων να απασχολεί στον μεγαλύτερο βαθμό αυτή την περίοδο, όμως ταυτόχρονα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι από πλευράς κυβέρνησης γίνονται κατάφωρες προσπάθειες υπόσκαψης του δημοσίου σχολείου και πριμοδότησης της ιδιωτικής εκπαίδευσης.

Πρέπει τέλος να αναρωτηθούμε αν τελικά ο ντόρος που γίνεται για τις εξετάσεις τετραμήνων “εξυπηρετεί” τις κυβερνητικές πολιτικές που “ζυμώνονται” στο παρασκήνιο.