Δεν κόβεται ο ομφάλιος λώρος ΔΗΣΥ-ΕΛΑΜ

Του Μιχάλη Μιχαήλ

Τίποτε δεν είναι τυχαίο σε αυτόν τον τόπο. Και όλα έχουν μια ιστορική συνέχεια, έστω κι αν πολιτικοί και κομματικοί σχηματισμοί αλλάζουν ονόματα, διασπώνται και δημιουργούνται νέα σχήματα.

Και όλες αυτές οι πρακτικές και τα «νεκατώματα» που κάνει ο Αβέρωφ Νεοφύτου, ο ΔΗΣΥ και το Προεδρικό, για να βολέψουν με μια προεδρία κοινοβουλευτικής ομάδας το ΕΛΑΜ, δεν είναι καθόλου τυχαία. Ούτε έχουν σχέση με δημοκρατικές διαδικασίες και δικαίωμα ενός κόμματος να έχει προεδρία μιας κοινοβουλευτικής επιτροπής. Είναι φανερό πως ο ΔΗΣΥ προσπαθεί να ξεπληρώσει την υποχρέωση που έχει απέναντι στο ακροδεξιό εθνικιστικό σχηματισμό για την ανάδειξη στην προεδρία της Βουλής της Αννίτας Δημητρίου και του Προεδρικού για να ξεπληρώσει την υποχρέωσή του για την πολύτιμη βοήθεια που πρόσφερε το ΕΛΑΜ στην ψήφιση του κρατικού προϋπολογισμού.

Από την άλλη, όλα αυτά αποδεικνύουν περίτρανα ότι το ΕΛΑΜ καθόλου αντισυστημικό είναι. Η δήθεν αντισυστηματικότητά του δεν είναι τίποτε άλλο παρά η συγκάλυψη της πραγματικής αποστολής του, αυτού που συμβαίνει σε παγκόσμια κλίμακα εδώ και πολλές δεκαετίες, ότι δηλ. η ακροδεξιά και τα νεοφασιστικά κινήματα είναι η εφεδρεία του καπιταλισμού.

Μπορεί να εξοργίζει την ηγεσία του ΕΛΑΜ μια τέτοια ανάλυση, αλλά δεν παύει να είναι η πραγματικότητα. Και απόδειξη αποτελούν τα δύο εντελώς πρόσφατα παραδείγματα που έχουμε δώσει. Την τελευταία στιγμή έσωσαν την κυβέρνηση της φιλελεύθερης Δεξιάς (διότι καθόλου Λαϊκή Δεξιά είναι) από του να απολέσουν την εξουσία.

Ήταν αξιέπαινη η προσπάθεια που κατέβαλε χθες σε διάφορα ΜΜΕ ο βουλευτής του ΔΗΣΥ, Νίκος Τορναρίτης, να αντιστρέψει τα πράγματα, λέγοντας ότι είναι το ΑΚΕΛ που ενισχύει το ΕΛΑΜ με τις συνεχείς επιθέσεις του κατά του εθνικιστικού κόμματος και της… «διαφήμισης» που δήθεν του κάνει. Ο κ. Τορναρίτης είπε και το αμίμητο ότι χωρίζει χάσμα τον ΔΗΣΥ και το ΕΛΑΜ. Μα τα δύο παραδείγματα, που αποτελούν την απτή πραγματικότητα, ακριβώς το αντίθετο δεικνύουν και αποδεικνύουν. Τα δύο κόμματα είναι παιδιά της ίδιας μάνας. Κι αυτό αποδεικνύεται ιστορικά αλλά και από τη σημερινή πραγματικότητα.

Στην Κύπρο η Δεξιά διασπάστηκε πολλές φορές. Πάντοτε όμως τα κόμματα που έβγαιναν από τα σπλάχνα της κατέληγαν σε διαφόρων μορφών συνεργασίες. Ας θυμηθούμε το ΕΥΡΩΚΟ που μετατράπηκε μετά σε Αλληλεγγύη. Βρίσκονταν σε παράλληλο δρόμο σε πάρα πολλά σημεία με τον ΔΗΣΥ, τόσα όσα να κρατούν τα προσχήματα για το ότι είναι κάτι διαφορετικό.

Δυστυχώς εκείνο που δυναμώνει το ΕΛΑΜ είναι κυρίως η ανοχή που του δείχνουν τα κόμματα πλην του ΑΚΕΛ. Κι αυτό μεγαλώνει τις ευθύνες όλων των κομμάτων απέναντι στο ακροδεξιό σχήμα. Το ότι μπήκε στη Βουλή με δημοκρατικές διαδικασίες δεν σημαίνει και πολλά πράγματα επί της ουσίας. Ας μην ξεχνούμε ότι και το ναζιστικό κόμμα της Γερμανίας είχε κερδίσει εκλογές.