ΓΓ ΑΚΕΛ: Στις τελευταίες προτεραιότητες της Κυβέρνησης η έμφυλη ισότητα

Οι συνθήκες για τις γυναίκες της Κύπρου τα τελευταία χρόνια έχουν οξυνθεί ιδιαίτερα, καθώς η Κυβέρνηση Αναστασιάδη – ΔΗΣΥ έχει αποδείξει πολλές φορές ότι στη λίστα των προτεραιοτήτων της, η έμφυλη ισότητα βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις, είπε ο ΓΓ του ΑΚΕΛ Στέφανος Στεφάνου σε χαιρετισμό στην εκδήλωση για την Ημέρα της Γυναίκας που πραγματοποίησε το Γυναικείο Κίνημα ΠΟΓΟ την 8η Μαρτίου, στη Δημοσιογραφική Εστία.

Ο ΓΓ του ΑΚΕΛ είπε ότι στις μέρες μας οι γυναίκες βρίσκονται αντιμέτωπες με νέες μορφές εκμετάλλευσης, είναι τα πρώτα θύματα της ανεργίας, ενώ συχνά η ιδιότητα της μητέρας αποτελεί παράγοντα απόλυσης ή μη εργοδότησης, προσθέτοντας ότι ΑΚΕΛ θα συνεχίσει να δίνει, μαζί με το Γυναικείο Κίνημα της ΠΟΓΟ, τη μάχη για την ισότητα και την ισοτιμία.

Οι γυναίκες βρίσκονται εκτεθειμένες σε επισφαλείς μορφές εργασίας, με αρρύθμιστα και κυλιόμενα ωράρια, τα οποία έχουν πραγματικά μετατρέψει τη ζωή σε λάστιχο και έχουν ισοπεδώσει τον εργάσιμο με τον ελεύθερο χρόνο, συνέχισε ο κ. Στεφάνου προσθέτοντας ότι η ελευθεροποίηση των ωραρίων στο λιανικό εμπόριο και τα συστήματα βάρδιας στους τομείς των υπηρεσιών, πλήττουν κυρίως γυναίκες που προέρχονται από τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα, που έχουν ανάγκη ακόμη και τον πιο πενιχρό μισθό και κάνουν τα πάντα για να τον εξασφαλίσουν.

Περαιτέρω ο ΓΓ του ΑΚΕΛ είπε πως την ίδια στιγμή, οι γυναίκες βρίσκονται αντιμέτωπες με το χάσμα αμοιβών και συντάξεων, ο σεξισμός και τα έμφυλα στερεότυπα συνεχίζουν να επικρατούν στην κοινωνία, ενώ γυναίκες που κατάφεραν να εξασφαλίσουν θέση εργασίας στα λεγόμενα ανδροκρατούμενα προσοδοφόρα επαγγέλματα, συνήθως δεν έχουν την ανέλιξη που έχουν οι άντρες συνάδελφοί τους και όλα εντείνονται εξαιτίας των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και αντιλήψεων που έχουν επικρατήσει σε πολλές χώρες του κόσμου, όπως και στην Κύπρο τα τελευταία 9 χρόνια.

Αφού ανέφερε ότι σε όλα αυτά προστίθεται και η πανδημία και ότι οι ερευνητές ανά το παγκόσμιο έχουν χαρακτηρίσει την υγειονομική κρίση, κρίση με θηλυκό πρόσημο, πρόσθεσε πως οι γυναίκες βρέθηκαν πρώτες αντιμέτωπες με την ανεργία, ενώ πλήγηκαν ιδιαίτερα από τις συνθήκες που δημιούργησε η τηλεργασία, στις οποίες οι γυναίκες ενώ δούλευαν από το σπίτι, έπρεπε να ανταποκριθούν και στο ρόλο της φροντίστριας και της δασκάλας των παιδιών.

Επιπρόσθετα, συνέχισε η επιβολή κατ’ οίκον περιορισμού για προστασία από τον κορωνοϊό υπήρξε δίκοπο μαχαίρι για τις γυναίκες που αναγκάστηκαν να παραμείνουν σε σπίτια με βίαιους συντρόφους για να αναφέρει ότι στη χώρα μας, το θλιβερό πρόβλημα της έμφυλης βίας φαίνεται να καταγράφει, σύμφωνα με την Αστυνομία, αύξηση κατά 30%.

Είπε ακολούθως ότι το ΑΚΕΛ θα βρίσκεται πάντοτε στο πλευρό των θυμάτων κάθε μορφής έμφυλης βίας και με την ευκαιρία, της 8ης του Μάρτη απηύθυνε αγωνιστικό κάλεσμα στον δρόμο του συλλογικού αγώνα σε όλες όσες βρίσκονται καθημερινά αντιμέτωπες με ένα σύστημα που τις καταδικάζει στην ανεργία, τη φτώχεια, την εκμετάλλευση.

Η Γενική Γραμματέας της ΠΟΓΟ, Σκεύη Κουκουμά, τόνισε: «Η φετινή 8η του Μάρτη μας βρίσκει μπροστά στην εξέλιξη ενός πολέμου που απειλεί να εξελιχθεί σε γενικευμένη πολεμική ανάφλεξη με τεράστιους κινδύνους για το μέλλον της ανθρωπότητας. Καταδικάζουμε απερίφραστα την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και καλούμε σε άμεση κατάπαυση του πυρός και αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων από το έδαφος της Ουκρανίας.

Για μας το ξέσπασμα του πολέμου είναι ήδη μια ήττα: για κάθε άνθρωπο που θέλει να ζει και να δημιουργεί ελεύθερα και ειρηνικά, για τους νέους που θα χαθούν στα πεδία των μαχών, για τις γυναίκες που θα ξαναδούν τους άντρες και τους γιους τους σε φέρετρα, για τις οικογένειες που θα ξεριζωθούν και θα αναζητούν ασφάλεια σε άλλες πατρίδες. Για τους λαούς του κόσμου που θα πληρώσουν τις συνέπειες του πολέμου, με ακρίβεια, ελλείψεις κι ενεργειακή φτώχεια. Είναι ήττα για τους διεθνείς θεσμούς που δεν μπόρεσαν να τον αποτρέψουν προτάσσοντας την ανάγκη για σεβασμό σε συμφωνίες και δεσμεύσεις, για την ειρηνική επίλυση των διαφορών μέσω διαπραγματεύσεων.

Βρισκόμαστε σε μια πολύ επικίνδυνη καμπή γιατί τα πυρηνικά οπλοστάσια μπορούν να οδηγήσουν τον πλανήτη σε μια αδιανόητη ανθρωπιστική, πολιτιστική και περιβαλλοντική καταστροφή. Οι πόλεμοι δεν λύνουν τις διαφορές, τις εκτρέφουν. Ένας πόλεμος ανάμεσα στο ΝΑΤΟ και τη Ρωσία δεν μπορεί να κερδηθεί απο κανένα. Το μόνο που μπορεί είναι να καταστρέψει ολοσχερώς τον πλανήτη. Η ΕΕ αντί να επιλέγει την στρατιωτική κλιμάκωση, την δραστική στρατιωτικοποίηση της με πρωτόγνωρη αύξηση των δαπανών, σύζευξη με το ΝΑΤΟ και αποστολή πολεμικού υλικού, θα έπρεπε να ρίξει όλο της το βάρος στην αποκλιμάκωση και την ειρήνευση.

Από αυτό το βήμα, οι γυναίκες της ΠΟΓΟ και της Κύπρου ενώνουμε τη φωνή μας με όλες τις δυνάμεις του ζητούν τερματισμό του πολέμου στην Ουκρανία. Ταυτόχρονα, εκφράζουμε την ετοιμότητα μας να συμβάλουμε με συλλογή ανθρωπιστικού υλικού αλλά και στην υλική συμπαράσταση προς τους πρόσφυγες που θα έρθουν στη χώρα μας από την Ουκρανία, όπως πράξαμε και πράττουμε στους πρόσφυγες από τη Συρία και τόσες άλλες χώρες που ζουν τη φρίκη των συγκρούσεων.

8η Μαρτίου, είμαστε και πάλι εδώ. Όχι για να γιορτάσουμε. Να το θυμίσουμε ξανά. Οι δράσεις μας με την ευκαιρία της 8ης Μαρτίου στόχο έχουν να τιμήσουμε τις πρωτοπόρες της Νέας Υόρκης. Να μιλήσουμε για τα πραγματικά γεγονότα του 1857 και να τα τοποθετήσουμε στο πλαίσιο της ιστορικής ανάλυσης αφού η απόκρυψη τους συμβάλει στη διαστρέβλωση των μηνυμάτων της. Να γνωρίζουμε για την αποφασιστικότητα των εργατριών, ότι η σύγκρουση αυτή ήταν τόσο σφοδρή, που εξελίχτηκε σε αιματηρή αντιπαράθεση. Οι εργάτριες διεκδικούσαν βελτίωση των συνθηκών εργασίας, ίσο ωράριο, ίση αμοιβή, σε σχέση με τους άντρες στους ίδιους κλάδους εκείνης της εποχής. Πρόκειται για έναν σταθμό στην ταξική πάλη του εργατικού κινήματος μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα. Αρκετά χρόνια αργότερα, η Κλάρα Τσέτκιν –μια μεγάλη επαναστάτρια– ζήτησε από το Συνέδριο των Σοσιαλιστριών που έγινε το 1910, να καθιερωθεί η συγκεκριμένη μέρα ως Παγκόσμια Μέρα της Γυναίκας.

Έτσι η 8η του Μάρτη όσο και αν προσπαθήσουν – και είναι αλήθεια κάθε χρόνο προσπαθούν όλο και πιο πολύ – ποτέ δεν θα γίνει απλά μια γιορτή για όλες τις γυναίκες. Δεν είναι μέρα για να περιχαρίσουμε, αλλά ούτε και έστω για μια μέρα, να νομίζουμε ότι όσα κατακτήσαμε είναι κεκτημένα ή ακόμα πιο επιφανειακά, ότι εύκολα θα κερδίσουμε την ισότητα και ισοτιμία μας χωρίς συλλογικούς αγώνες.

Η 8η του Μάρτη δεν αφιερώνεται γενικώς και αορίστως σε κάθε γυναίκα. Όσα συμβολίζει και όσα συμπυκνώνει η διεθνής Μέρα της Γυναίκας δεν ήταν αγώνες όλων των γυναικών ανεξαρτήτως τάξης, κοινωνικής θέσης και ιδεολογίας. Γιατί άλλη ανισοτιμία βιώνει η εργαζόμενη μητέρα και άλλα νιώθει η κυρία των αστικών σαλονιών.

Για ποια ισοτιμία αγωνίζεται η γυναίκα της αστικής τάξης, της ελιτ της οικονομικής ζωής σε σύγκριση με την εργαζόμενη γυναίκα που σηκώνει το καθημερινό βάρος της δουλειάς και του νοικοκυριού, η άνεργη, η αγρότισσα, η νέα γυναίκα που τώρα μπαίνει στη βιοπάλη, η μετανάστρια, η γυναίκα στις εμπόλεμες περιοχές.

Δεν μπορώ όμως να μην αναφερθώ στις κατά καιρούς τοποθετήσεις του ΠτΔ. Το εκπληκτικό με την κυβέρνηση ΔΗΣΥ-Αναστασιάδη είναι η ακόμα πιο προκλητική τοποθέτηση ότι φταίνε οι γυναίκες για την ανισοτιμίας και τις διακρίσεις που υφίστανται. Ο ΠτΔ το επαναλαμβάνει σε κάθε ευκαιρία που θέλει να αναφερθεί στα θέματα ισότητας ενώ τώρα το ακούμε και από τους Υπουργούς του όπως στην πρόσφατη τοποθέτηση του Υπουργείου Άμυνας σε σχέση με τις διακρίσεις σε βάρος των γυναικών Μόνιμων Υπαξιωματικών. Ή η τοποθέτηση της Υπουργού Δικαιοσύνης για την «αδράνεια» των θυμάτων να καταγγείλουν τη σεξουαλική κακοποίηση ή παρενόχληση τους.

Αυτό που πρέπει να καταλάβουμε όλοι, είναι ότι η ανισοτιμία δεν είναι ζήτημα επιλογής. Δυστυχώς, μάταια περιμένει καλύτερες μέρες η γυναίκα της Κύπρου από την παρούσα κυβέρνηση. Μόνο μέσω της οργάνωσης μπορούμε να ελπίζουμε σε προάσπιση των κατακτήσεων και συνέχιση του αγώνα για την πλήρη ισοτιμία και αναγνώριση της θέσης της στην κοινωνία. Φυσικά η στάση αυτή σχετίζεται με τη γενικότερη αντίληψη για την ισότητα. Δυστυχώς και ο ΠτΔ όπως και άλλοι αντιλαμβάνονται τον αγώνα για την ισότητα ώς αγώνα για εξίσωση γυναικών και αντρών. Αυτό είναι μακράν του δικού μας αγώνα που στοχεύει στην ισότητα και ισοτιμία δικαιωμάτων και αναγνώριση της θέσης της γυναίκας στην πολιτική και κοινωνική ζωή.

Όπως κάθε χρόνο, αυτές τις μέρες θα μας ξαναθυμηθούν όλοι όσοι μας ξεχνούν τον υπόλοιπο χρόνο. Θα χαιρετίσουν τις γυναίκες, θα εκφράσουν μελιστάλακτες ευχές, θα ευχαριστήσουν γιατί γεννούμε και μεγαλώνουμε παιδιά αλλά θα μειδιούν «κάτω από τα μουστάκια τους» και θα χαρακτηρίζουν τους αγώνες μας γραφικούς.

Ως Γυναικείο Κίνημα ΠΟΓΟ, όπως κάθε μέρα αλλά και κάθε 8η Μαρτίου, τιμούμε όλες τις αγωνιζόμενες γυναίκες. Φέτος, οι εκδηλώσεις για την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας θα γίνουν κάτω από το σύνθημα «Καμία Μόνη – Καμία Λιγότερη». Τα κρούσματα βίας κατά των γυναικών έχουν αυξηθεί τραγικά, ιδιαίτερα και μετά από τις επιπτώσεις της πανδημίας των τελευταίων χρόνων. Ως εκ τούτου, η βία κατά των γυναικών είναι στις προτεραιότητες για το Γυναικείο Κίνημα. Η ανάγκη για διεκδίκηση πολιτικών πρόληψης της βίας, στήριξης των θυμάτων και εφαρμογής νομοθεσιών που αφορούν την βία απαιτεί να βρισκόμαστε σε συνεχή εγρήγορση σε όλα τα επίπεδα. Δυστυχώς έχουμε μια κυβέρνηση που προσεγγίζει επιφανειακά το θέμα και αυτό το καταμαρτυρούν οι αυξανόμενοι αριθμοί περιστατικών βίας, γυναικοκτονιών, σεξουαλικής παρενόχλησης και κακοποίησης ενάντια σε γυναίκες αλλά και εντός της οικογένειας ιδιαίτερα στις συνθήκες της πανδημίας. Αναρίθμητες οι στατιστικές καταγραφής της βίας και στην Κύπρο αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Όπως αναφέρεται, σε Ευρωπαϊκές χώρες πριν την πανδημία καταγραφόταν 1 γυναικοκτονία κάθε εβδομάδα ενώ τώρα καταγράφεται 1 γυναικοκτονία κάθε 3 μέρες.

Έχοντας αυτά υπόψη ζητούμε

Να σταματήσουν να δημιουργούν θεσμούς σε σχέση με την Ισότητα με συμβολικό και διακοσμητικό ρόλο, να κατατεμαχίζουν τις ευθύνες και αρμοδιότητες κατατροπώνοντας την αποτελεσματικότητα τους.

Ενσωμάτωση της διάστασης του φύλου σε όλες τις κυβερνητικές πολιτικές και ιδιαίτερα στον καταρτισμό του κρατικού προϋπολογισμού.
Αποτελεσματική εφαρμογή του νόμου για την ίση αμοιβή ανδρών και γυναικών χωρίς να πανηγυρίζουν για την πλασματική μείωση του χάσματος αμοιβών μεταξύ γυναικών και αντρών και λήψη μέτρων για ουσιαστική μείωση του χάσματος στις συντάξεις που ανέρχεται σχεδόν στο 40%.
Ανάληψη ουσιαστικών μέτρων για άρση της ανεργίας ιδιαίτερα ανάμεσα στις γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας, της μερικής απασχόλησης, ρύθμιση της τηλεργασίας, αντιμετώπιση της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού. Τερματισμό των ανεξέλεγκτων ωραρίων των καταστημάτων και πραγματική προστασία της πρώτης κατοικίας.
Ουσιαστική επέκταση της άδειας μητρότητας και από το 1ον παιδί, σχέδιο πληρωμένης γονικής άδειας, βελτιώσεις στο νόμο για την άδεια πατρότητας.
Υποδομές φροντίδας παιδιών, ηλικιωμένων, ΑμεΑ, που να στηρίζουν την εργαζόμενη οικογένεια, να είναι προσβάσιμες, προσιτές, ποιοτικές και επαρκείς ώστε να καλύπτουν όλες τις ανάγκες της σύγχρονης οικογένειας. Στήριξη λειτουργίας κοινωνικών υποδομών και παράλληλα να εφαρμοστεί σχέδιο επιδότησης του κόστους φροντίδας για βρέφη, νήπια και παιδιά δημοτικού, των χαμηλόμισθων οικογενειών. Εδώ και ένα χρόνο ακούμε τα μεγαλόπνοα σχέδια αξιοποίησης των κονδυλιών του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας που η ολοκλήρωση και εφαρμογή τους είναι στον άγνωστο χρόνο.
Καταρτισμό νέου Εθνικού Σχεδίου Δράσης για την Πρόληψη και Αντιμετώπιση Όλων των Μορφών Βίας Κατά των Γυναικών
Εφαρμογή της Νομοθεσίας που ψηφίστηκε πρόσφατα και επανεξέταση των επιφυλάξεων και εξαιρέσεων από τις πρόνοιες της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης που έθεσε η κυβέρνηση με τις οποίες αποδυναμώνεται η αποτελεσματική προστασία των θυμάτων βίας. Tο κράτος πρέπει να είναι υπόλογο έναντι των γυναικών-θυμάτων, όταν αποδεδειγμένα αμέλησε ή αδιαφόρησε να τις προστατεύσει από την έμφυλη βία.
Ουσιαστικές πολιτικές στήριξης και ενδυνάμωσης των θυμάτων βίας και αξιολόγηση της επάρκειας των υφιστάμενων καταφυγίων για τη φιλοξενία γυναικών-θυµάτων βίας.
Ουσιαστική επιμόρφωση και κατάρτιση όσων επαγγελματιών εμπλέκονται στη διαχείριση περιστατικών βίας όπως των ΥΚΕ, της Αστυνομίας, της Υγείας και του Δικαστικού συστήματος.
Υιοθέτηση Κώδικα Αντιμετώπισης της Σεξουαλικής Παρενόχλησης στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Το κράτος –ο μεγαλύτερος εργοδότης του τόπου- να δώσει το παράδειγμα για την καταπολέμηση του φαινομένου στο χώρο εργασίας.
Τη λήψη μέτρων για την καταπολέμηση της εμπορίας προσώπων, για εργασιακή και σεξουαλική εκμετάλλευση και τη λειτουργία χώρων θυμάτων βίας.
Εκσυγχρονισμό του οικογενειακού δικαίου με ενσωμάτωση της αρχής της έμφυλης ισότητας, ενίσχυση της νομικής αρωγής σε οικογενειακές υποθέσεις και μηχανισμό στήριξης των εν διαστάσει και διαζευγμένων γυναικών στη διαδικασία είσπραξης των διατροφών.
Αναβάθμιση της ποιότητας της υγείας στα δημόσια νοσηλευτήρια, πλήρη στελέχωση και κάλυψη των αναγκών στα γυναικολογικά τμήματα.
Κατοχύρωση και σεβασμό στα σεξουαλικά και αναπαραγωγικά δικαιώματα της γυναίκας.
Προώθηση της ισοτιμίας των φύλων στην εκπαίδευση ώστε οι νέες γενιές να διαπαιδαγωγούνται με τα ιδανικά της ισοτιμίας και του αλληλοσεβασμού των φύλων και παράλληλα να σπάζουν τα έμφυλα στερεότυπα σε σχέση με την επιλογή σπουδών και επαγγέλματος.
Ένταξη της Σεξουαλικής Διαπαιδαγώγησης, η οποία να είναι περιεκτική, επιστημονικά τεκμηριωμένη και παιδαγωγικά προσανατολισμένη σε όλες τις βαθμίδες των σχολείων μας.
Θεσμοθέτηση Κώδικα Δεοντολογίας των δημόσιων και ιδιωτικών ΜΜΕ, σε σχέση με την εικόνα που προάγουν για τη γυναίκα και δέσμευση για καταπολέμηση των αναχρονιστικών στερεότυπων.

Το Γυναικείο Κίνημα της ΠΟΓΟ καλεί τις γυναίκες του τόπου να πυκνώσουν τις γραμμές του αγώνα για την ισοτιμία των φύλων! Για αγώνες μέσα και έξω από τη Βουλή! Για αγώνες στους δρόμους. Για αγώνες συλλογικούς και οργανωμένους. Για όσα μας ανήκουν.

Μαζί με τις εργαζόμενες και τους εργαζόμενους της Κύπρου. Μαζί με τις μονογονιούς, με τον κόσμο που κινδυνεύει από τη φτώχεια και τις εκποιήσεις. Μαζί με τον κόσμο του πολιτισμού, του αθλητισμού, μαζί με την νεολαία και την τρίτη ηλικία. Μαζί με τις μετανάστριες και τους μετανάστες.

Η 8η του Μάρτη 2022 ας είναι η αφετηρία για να αναγνωρίσουμε τις ηρωίδες της καθημερινότητας μας. Όλες τις γυναίκες που σε συνθήκες ανασφάλειας και ψυχικής πίεσης, εργάζονται σκληρά, φροντίζουν παιδιά και γονείς, μιλάνε ανοιχτά καταγγέλλοντάς τους θύτες τους. Σήμερα, είναι μέρα υπενθύμιση πως οι γυναίκες ακόμη μάχονται, διεκδικούν, απαιτούν, είναι μια μέρα που μας ξαναθυμίζει πως ο δρόμος είναι ακόμα μακρής, πως υπάρχουν ακόμα μάχες να δοθούν.

Για να συνεχίσουμε –Ελληνοκύπριες και Τουρκοκύπριες- την πάλη για λύση του κυπριακού που θα οδηγήσει στην απελευθέρωση, επανένωση και αποστρατιωτικοποίηση του νησιού μας!

Για να υπερασπιστούμε δυναμικά τις κατακτήσεις των γυναικών και του λαού μας, το κοινωνικό κράτος και το δημόσιο πλούτο της χώρας μας.

Για να μπει φραγμό στο συντηρητισμό, το σεξισμό, το ρατσισμό και την ομοφοβία της δεξιάς και της ακροδεξιάς.

Για τις δημοκρατικές ελευθερίες των πολιτών, ενάντια στον αυταρχισμό και τον ετσιθελισμό.

Για να έρθει η αλλαγή στον τόπο μας. Για να έρθει η απαλλαγή από μια κυβέρνηση που έχει ντροπιάσει ακόμα και το όνομα της Κύπρου διεθνώς.

Για να συνεχίσουμε την πάλη για την κοινωνία της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και της αλληλεγγύης που θα εγγυάται στην πράξη την κοινωνική ισότητα και την ισοτιμία των φύλων!

Σήμερα, δεν είναι γιορτή. Είναι μέρα μνήμης και τιμής!

Ζήτω η 8η Μαρτίου»!