Η σημαντικότητα των δημοσίων νοσηλευτηρίων

Της Ελένης Κωνσταντίνου

Μια πανδημία που δυστυχώς εμφανίστηκε, κατέδειξε την αναγκαιότητα της δημόσιας υγείας, των κρατικών νοσηλευτηρίων και των εργαζομένων σε αυτά, που χρειάζονται αυτές τις ώρες τη μέγιστη στήριξη. Όλο αυτό το διάστημα στην προκορονοϊού εποχή υπήρξε έντονη συζήτηση λόγω και του ΓεΣΥ για το ρόλο που είχαν και θα έπρεπε να έχουν τα δημόσια νοσηλευτήρια.

Ακούσαμε πάμπολλες φορές τον Πρόεδρο της Παγκύπριας Συντεχνίας Κυβερνητικών Ιατρών (ΠΑΣΥΚΙ) Δρα Σωτήρη Κούμα να αναφέρεται στο ρόλο και τη σπουδαιότητα των δημοσίων νοσηλευτηρίων, η οποία καταδεικνύεται μέσα από περιπτώσεις κρίσης στην Υγεία, όπως αυτήν που βιώνουμε σήμερα.

Τον ακούσαμε να κρούει καμπανάκι κινδύνου για τη φυγή των ιατρών και άλλων επαγγελματιών υγείας από το δημόσιο για να ιδιωτεύσουν, τον ακούσαμε να λέει για υποστελέχωση και άλλες κακές συνθήκες που επικρατούσαν. Και να που όλα αυτά που ενδεχομένως κάποιοι να τα όριζαν σαν κινδυνολογίες, σήμερα έρχονται και καταδεικνύουν ότι καλύτερα είναι να υπερβάλλεις και να λαμβάνεις μέτρα γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει.

Τα δημόσια νοσηλευτήρια αποτελούν την ραχοκοκαλιά του συστήματος υγείας έχοντας να διαδραματίσουν ένα βαρυσήμαντο ρόλο στα όσα συμβαίνουν. Άλλο τόσο βαρυσήμαντο ρόλο έχουν να διαδραματίσουν και οι ίδιοι οι άνθρωποι που εργάζονται μέσα σε αυτά και υπερβάλλουν εαυτό. Αυτοί που σε κάποιες περιπτώσεις δεν έχουν τα απαραίτητα μέσα, όμως παραμένουν εκεί στις θέσεις τους παλεύοντας σήμερα με τον κορονοϊό, αύριο ίσως με κάτι άλλο.

Σαν κερασάκι στην τούρτα για όλα αυτά που αντιμετωπίζει σήμερα ο τομέας της Υγείας, όχι μόνο στην Κύπρο αλλά παγκόσμια, είναι και οι διαπιστώσεις του Άρη Χατζηστεφάνου στην «Εφημερίδα των Συντακτών»: «Σύμφωνα με στοιχεία που είχε παρουσιάσει ο ευρωβουλευτής Μάρτιν Σίρντεβαν, από το 2011 έως το 2018 η Κομισιόν ζήτησε 63 φορές από κράτημέλη της να μειώσουν τις δαπάνες για την Υγεία ή και να προχωρήσουν σε ιδιωτικοποιήσεις στο συγκεκριμένο κλάδο.

Από την έρευνά του προκύπτει ότι αυτό ήταν το δεύτερο πιεστικότερο αίτημα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής μετά την αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης με 105 αιτήματα, ενώ ακολουθούσαν 50 αιτήματα για περικοπές μισθών και 45 για μείωση επιδομάτων σε ανέργους και άτομα με αναπηρία.

Ουσιαστικά, τα περισσότερα από τα αιτήματα λειτουργούσαν με έναν μαγικό τρόπο προς όφελος των ιδιωτικών νοσοκομείων: οι μειώσεις μισθών και επιδομάτων σε συνδυασμό με την εργασιακή ανασφάλεια έχει αποδειχθεί ότι επιβαρύνουν συνολικά την υγεία του πληθυσμού, οι περικοπές στον κλάδο της Υγείας διαλύουν τα δημόσια νοσοκομεία, ενώ τα προγράμματα αποκρατικοποιήσεων στέλνουν τα χρήματα των φορολογούμενων και τους ασθενείς απευθείας στα ιδιωτικά νοσοκομεία».

Αυτό και μόνο φανερώνει πως η δημόσια υγεία, τα δημόσια νοσοκομεία έχουν ρόλο να διαδραματίσουν αλλά και δρόμο να διανύσουν. Γιατί πάνω απ’ όλα είναι, στο τέλος της μέρας, η υγεία.