«Οι κυβερνώντες χάρισαν τα εργαλεία για εκποιήσεις-εξπρές»

ΑΡΓΕΝΤΟΥΛΑ ΙΩΑΝΝΟΥ: Μια δυνατή Αριστερά στη Βουλή ανάχωμα σε νέα προσφυγοποίηση του λαού μας

Συνέντευξη στην Ελένη Κωνσταντίνου

Η νομικός Αργεντούλα Ιωάννου είναι ιδιαίτερα γνωστή για τη δράση της στον τομέα στήριξης των ευάλωτων κοινωνικών ομάδων του πληθυσμού. Πρόεδρος του Παγκύπριου Συνδέσμου Μονογονεϊκών Οικογενειών, μέλος της Συντονιστικής του Κινήματος Ενάντια στις Εκποιήσεις κ.ά. δεν μπορεί παρά να τάσσεται και να παλεύει για το δίκαιο, ιδιαίτερα τις μέρες αυτές όπου η κρατική στήριξη απουσιάζει, οδηγώντας χιλιάδες συμπολίτες μας στην απόγνωση και σε έναν κοινωνικό μεσαίωνα. Την ίδια ώρα διεκδικεί μια θέση στη Βουλή με το ψηφοδέλτιο του ΑΚΕΛ-Αριστερά-Ν.Δ. στην επαρχία Λεμεσού στέλλοντας και το μήνυμα πως το 12% των γυναικών σήμερα στα βουλευτικά έδρανα αποτελεί ένα δημοκρατικό έλλειμμα.

Πόσο σημαντική ήταν για σένα η απόφαση να διεκδικήσεις το βουλευτικό αξίωμα μέσα από το ψηφοδέλτιο του ΑΚΕΛ-Αριστερά- Ν.Δ., ιδιαίτερα σε μια εποχή που επικρατεί μια γενική απαξίωση και αποστασιοποίηση των πολιτών από τα πολιτικά κόμματα;

Η απόφαση να διεκδικήσω εκλογή στη Βουλή είναι άμεσα συνυφασμένη και φυσιολογική συνέχεια της συμμετοχής μου στο ΑΚΕΛ για 30 χρόνια, στο κίνημα της ΠΟΓΟ -συμμετοχή για την οποία είμαι περήφανη- αλλά και στην ίδια την κοινωνία και στα κοινωνικά κινήματα. Η συμμετοχή στο ψηφοδέλτιο του ΑΚΕΛ από μόνη της είναι τιμητική αλλά και ένα πεδίο πάλης και προβολής πολιτικών ζητημάτων, για τα οποία ο κάθε υποψήφιος ευαισθητοποιείται.

Από την άλλη η σημερινή συμμετοχή γυναικών στη Βουλή σε ποσοστό 12% αποτελεί ένα δημοκρατικό έλλειμμα και αποτελεί καθήκον όλων μας, ιδιαίτερα της Αριστεράς, να ανατρέψουμε αυτή τη θλιβερή εικόνα. Ιδιαίτερα σήμερα, κάτω από το βάρος των σκληρών μέτρων λιτότητας και του κουρέματος του κοινωνικού κράτους από την κυβέρνηση Αναστασιάδη και ενώ οι διακρίσεις σε βάρος των γυναικών εντείνονται, οι μηχανισμοί προστασίας αποδυναμώνονται, οι πολιτικές στήριξης είναι ανύπαρκτες, οι γυναίκες ολοένα και περισσότερο οδηγούνται πίσω στους παραδοσιακούς ρόλους και η εκμετάλλευσή τους εντείνεται. Η εικόνα αυτή με οδήγησε να νιώθω μεγαλύτερη την ανάγκη να προσφέρω με τις γνώσεις και εμπειρία μου και από τη θέση της υποψήφιας αλλά και διεκδικώντας παρουσία στη Βουλή.

Πιο οξύ είναι το πρόβλημα στις ευάλωτες ομάδες των γυναικών, οι οποίες λόγω της παντελούς έλλειψης κρατικής στήριξης και προστασίας οδηγούνται σε κοινωνικό και οικονομικό αποκλεισμό. Σίγουρα, η απογοήτευση και ο αγώνας καθημερινής επιβίωσης δεν αφήνουν αυτές τις ομάδες να σκεφτούν πολιτικά ή να ενεργήσουν συλλογικά οδηγώντας τες σε πλήρη πολιτική αδράνεια. Δεν μπορούμε όμως να καθίσουμε με τα χέρια δεμένα. Εχουμε καθήκον να ενεργοποιήσουμε τους πολίτες που υποφέρουν και να μετατρέψουμε το προσωπικό σε πολιτικό. Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες πιστεύω ότι εμείς ως ενεργοί πολίτες και αριστερές αγωνίστριες δεν έχουμε την πολυτέλεια να είμαστε στον καναπέ μας και να μοιρολατρούμε.

Αντίθετα, οφείλουμε έναντι του εαυτού μας, της αξιοπρέπειάς μας και έναντι των παιδιών μας να εντείνουμε τους αγώνες μας και να δίνουμε τις μάχες μας και εντός και εκτός της Βουλής για τον συνάνθρωπό μας που υποφέρει. Πιστεύω ότι η συμμετοχή περισσότερων γυναικών και στα ψηφοδέλτια και στη Βουλή εκτός από θέμα δημοκρατίας, αφενός κινητοποιεί τις γυναίκες στους ευρύτερους κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες του λαού μας, αφετέρου καταθέτει την οπτική γωνία των γυναικών, η οποία λείπει από πολλές πολιτικές που αφορούν τη ζωή τους. Ας μην ξεχνούμε αυτό που συχνά λέμε και δεν είναι σχήμα λόγου, ότι η φτώχεια είναι γυναικεία.

Από την άλλη, επειδή ο κόσμος χρειάζεται να πιστέψει σε καλύτερες μέρες, διαπιστώνω και εισπράττω από τον κόσμο που υποφέρει ότι παίρνει δύναμη και ελπίδα όταν το κόμμα της Αριστεράς και ο καθένας μας προσωπικά του εκπέμπουμε αγωνιστικότητα και πίστη ότι μπορούμε να αλλάξουμε πράγματα.

Η οικονομική κρίση και οι πολιτικές λιτότητας έχουν πλήξει σε μεγάλο βαθμό την κυπριακή κοινωνία γενικότερα. Πώς το εισπράττετε εσείς μέσα και από την επικοινωνία που έχετε με τον απλό κόσμο, αλλά και τους μονογονιούς, ως πρόεδρος του Παγκύπριου Συνδέσμου Συνδέσμου Μονογονεϊκών Οικογενειών και Φίλων;

Εκεί όπου υπάρχει κοινωνική ευημερία και κοινωνικό κράτος, τα δικαιώματα των γυναικών βελτιώνονται. Εκεί όπου καταργείται το κοινωνικό κράτος και υιοθετούνται νεοφιλελεύθερες πολιτικές, όπως έπραξε η παρούσα κυβέρνηση, οι γυναίκες είναι από τα πρώτα και μεγαλύτερα θύματα. Τρανταχτό παράδειγμα τα ωράρια καταστημάτων, τα θύματα των οποίων είναι γυναίκες, που είτε αναγκάζονται να εργάζονται ατέλειωτες ώρες χωρίς αργίες, χωρίς δικαίωμα σε οικογενειακή και ιδιωτική ζωή, είτε δεν μπορούν να εργαστούν, αφού δεν υπάρχουν υποδομές φροντίδας παιδιών για τέτοια ωράρια.

Οι περικοπές στην κοινωνική πρόνοια έχουν υποβαθμίσει επικίνδυνα το Γραφείο Ευημερίας, ενώ το ΕΕΕ δεν μπορεί να θεωρηθεί κοστούμι για όλα τα κοινωνικά προβλήματα. Γι’ αυτό και πολλοί μονογονιοί ζουν στο πετσί τους τα μέτρα λιτότητας, την ανημποριά του ΕΕΕ να αντιμετωπίσει τις πραγματικές ανάγκες της οικογένειας, την έλλειψη σωστών επιδοματικών πολιτικών, την τεράστια δυσκολία να εργαστούν, την έλλειψη προγραμμάτων αντιμετώπισης της ανεργίας και κατάρτισης.

Πιο τραγική είναι η κρατική αναλγησία που εκπέμπεται στον ανθρώπινο πόνο και δυστυχία, αφού οι μηχανισμοί του Γραφείου Ευημερίας δεν ανταποκρίνονται αλλά ούτε και η αρμόδια Υπουργός Εργασίας στις εκκλήσεις και αιτήματά μας για αντιμετώπιση των προβλημάτων επιβίωσης ανθρώπων. Πολλές φορές μια μονογονεϊκή οικογένεια αλλά και άλλες οικογένειες που ζουν με ΕΕΕ δεν μπορούν να πληρώσουν το ρεύμα για να μην κόψουν το γάλα των παιδιών, οπότε τους κόβουν το ρεύμα. Δεν μπορούν να πληρώσουν τους φόρους ακίνητης ιδιοκτησίας, αφού δεν καλύπτονται.

Κόβουν ακόμα και το επίδομα μονογονιού σε όποια μονογονιό συμβιώνει και ζητούν χρήματα πίσω. Ακόμα και μονογονιοί που εργάζονται με ένα μόνο χαμηλό εισόδημα στο σπίτι δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν ούτε στις καθημερινές ανάγκες των παιδιών ούτε στα δάνειά τους. Ο κόσμος αυτός ζει την αγωνία της εκποίησης της κατοικίας του και παίρνει επιστολές από τις τράπεζες ανήμπορος να δώσει οποιαδήποτε λύση. Οπότε δημιουργείται γι’ αυτόν τον κόσμο ένας φαύλος κύκλος, οδηγείται σε απόγνωση και αναγκάζεται να επαιτεί, μια κατάσταση ντροπής για μια πολιτισμένη κοινωνία.

Εμείς ως Παγκύπριος Σύνδεσμος Μονογονεϊκών Οικογενειών διεκδικούμε πολιτικές στήριξης των αδύναμων στρωμάτων των πολιτών και όχι ελεημοσύνη είτε κρατική είτε ιδιωτική. Απαιτούμε αλλαγή των κριτηρίων του ΕΕΕ, απαιτούμε υποδομές φροντίδας παιδιών, ώστε να μπορούν να εργαστούν, απαιτούμε αλλαγή του οικογενειακού δικαίου, επέκταση της νομικής αρωγής, πληρωμή των διατροφών που δεν εισπράττονται από το κράτος.

Απαιτούμε αλλαγή της νομοθεσίας για το επίδομα μονογονιού, διεκδικούμε τα δικαιώματα ευημερίας των παιδιών μας. Ο κόσμος αυτός που έχει περιθωριοποιηθεί, γιατί δεν μπορεί να ζήσει και κοινωνικά, ασφυκτιά κάτω από τις πολιτικές που μας επέβαλαν. Χρειάζονται επειγόντως αλλαγή και ανακούφιση. Εύχομαι η Αριστερά στη νέα Βουλή να είναι δυνατή και η νέα Βουλή να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να επιβάλει στο κράτος λύσεις που να υπηρετούν την αξιοπρέπεια όλων των φτωχών ανθρώπων.

---

Κοινωνικός μεσαίωνας

Μπορείτε να μας αναφέρετε κάποιες χαρακτηριστικές περιπτώσεις μονογονεϊκών οικογενειών που σας έχουν συγκινήσει;

Οταν μια μάνα σε παίρνει τηλέφωνο κλαίγοντας για να σου πει ότι είναι σε απόγνωση και έστειλε το παιδί στο σχολείο με τσάι γιατί δεν είχε γάλα, όταν μιας άλλη μονογονιού της έκοψαν το ρεύμα και τα παιδιά διάβαζαν με λάμπα πετρελαίου, νομίζω πρέπει να πονάμε όλοι μας και να κινητοποιούμαστε. Να λέμε φτάνει πια, πιάσαμε τα όρια ανοχής. Εμείς λύνουμε όσα προβλήματα μπορούμε, αλλά δεν σταματάμε να αγωνιζόμαστε για κοινωνικά μέτρα στήριξης. Η συγκίνησή μας γίνεται καθημερινά θυμός για αυτόν τον κοινωνικό μεσαίωνα που οδήγησαν τον κόσμο.

---

Ανάχωμα στις εκποιήσεις

Ενα άλλο μεγάλο κεφάλαιο είναι αυτό των εκποιήσεων. Ως νομικός πώς εκτιμάτε ότι θα διαμορφωθεί η όλη κατάσταση;

Οι εκποιήσεις είναι ένα τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα που υποβόσκει και θα οδηγήσει σε κοινωνικά δράματα. Οι κυβερνώντες χάρισαν στις τράπεζες τα εργαλεία να προχωρούν σε εκποιήσεις-εξπρές. Οι τράπεζες σε ένδειξη «αβρότητας» και για να μην διαταράξουν το κυβερνητικό κόμμα του ΔΗΣΥ μετατόπισαν τις εκποιήσεις μετά τις εκλογές, αλλά θα γίνουν και έχουν εξαγγελθεί χωρίς εξαίρεση κατοικιών. Ηδη οι επιστολές που αποστέλλονται στους οφειλέτες και έχω δει, αξιοποιούν και στηρίζονται στις πρόνοιες της νέας νομοθεσίας, ώστε να είναι πανέτοιμοι για το τελικό στάδιο του πλειστηριασμού.

Πιστεύω ότι ποτέ δεν είναι αργά και η νομοθεσία μπορεί να αλλάξει. Η νέα Βουλή πρέπει άμεσα με την εκλογή της να προχωρήσει σε τροποποίηση της νομοθεσίας, ώστε να αποκατασταθεί η προστασία του δικαιώματος της στέγασης, όπως αυτή κατοχυρώνεται στο Σύνταγμα και την Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων η οποία μας δεσμεύει και υπερέχει. Φυσικά για να γίνει αυτό θα πρέπει να υπάρχει η αναγκαία πλειοψηφία και συσχετισμός δυνάμεων. Αν έχουμε μια δυνατή Αριστερά στη Βουλή σίγουρα θα επανέλθουμε και σε αυτό το ζήτημα και θα σταθούμε ανάχωμα στις εκποιήσεις κατοικιών και σε νέα προσφυγοποίηση του λαού μας.