Κατεχόμενα: Απαγόρευσαν τη θεατρική παράσταση «Η Μάνα του» – Καταδικάζει ο Ν. Κιζίλγιουρεκ

«Η απαγόρευση της θεατρικής παράστασης «Η Μάνα του» από τις κατοχικές αρχές στην Κερύνεια- ένα έργο που πραγματεύεται το δράμα της οικογένειας Παπαλαζάρου- είναι απαράδεκτη και καταδικαστέα», τονίζεται σε σχετική ανακοίνωση του ευρωβουλευτή του ΑΚΕΛ, Νιαζί Κιζίλγιουρεκ.

Ο κ. Κιζίλγιουρεκ παραθέτει άθρο που γράφτηκε πριν κάποια χρόνια, σχετικό με την ζωή του Παπαλαζάρου Νεοφύτου.

Όπως σημειώνει, «η ζωή του Παπαλάζαρου είναι συνυφασμένη με το μαρτύριο της Κύπρου. Ο ένας γιος του δολοφονήθηκε από τους φασίστες της ΕΟΚΑ Β και ο άλλος σκοτώθηκε κατά την Τουρκική εισβολή το 1974. Το άρθρο κυκλοφόρησε στα τουρκικά και τα ελληνικά».

Με αυτό τον τρόπο, ο Νιαζί Κιζίλγιουρεκ επιθυμεί να καταδικάσει για την απαγόρευση του θεατρικού έργου στα κατεχόμενα και να εκφράσει την αλληλεγγύη και συμπαράσταση του προς όλους του συντελεστές του έργου.

Το άρθρο:

Ο τραγικός Ιούλιος του Παπαλάζαρου

του Νιαζί Κιζίλγιουρεκ

(Μετάφραση του άρθρου που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Yenidüzen 2 Αυγούστου 2015)

Ο Ιούλιος είναι τραγικός για όλους τους ε/κ, αλλά για κάποιους είναι πιο τραγικός, όπως για την οικογένεια Παπαλαζάρου. Μια μέρα του Ιούλη η ΕΟΚΑ Β πήρε τον ένα γιο, και σε μιαν άλλη μέρα, του Ιούλη του 1974, ο πόλεμος πήρε έναν άλλο γιο.

Η οικογένεια της Αγαθονίκης και του Παπαλάζαρου Νεοφύτου ήταν μια οικογένεια με 7 παιδιά. Ζούσαν στο χωριό Χολέτρια της Πάφου. Δούλεψαν πολύ σκληρά υπό δύσκολες συνθήκες για να μεγαλώσουν τα παιδιά τους και να επιβιώσουν.   Ο Παπαλάζαρος ήταν ιερέας, αλλά το επάγγελμά του δεν ήταν εμπόδιο στο να γίνει ένα αριστερός και ενεργό μέλος του ΑΚΕΛ όπως και η υπόλοιπη οικογένεια. Γι΄ αυτό το λόγο ήταν στόχος της εξτρεμιστικής εθνικιστικής οργάνωσης της ΕΟΚΑ Β.

Μασκοφόροι επιχείρησαν να επιτεθούν στην οικογένεια Παπαλαζάρου μερικές φορές, χωρίς επιτυχία. Στο  τέλος έβαλαν στο στόχαστρο το 17χρονο παιδί της οικογένειας που φοιτούσε στην Πάφο. Η σφαίρα της ΕΟΚΑ Β μπήκε στο στόμα του Κυριάκου και βγήκε χωρίς να αγγίξει ούτε ένα από τα δόντια του και πήρε τη ψυχή του. Ήταν 1^η Ιουλίου 1973. Οι φονιάδες δεν συλλήφθηκαν ποτέ. Ο φόνος έμεινε σε φακέλους ανεξιχνίαστου εγκλήματος. Η οικογένεια μαυροφόρησε…

Μετά από ένα χρόνο είχαμε το πραξικόπημα και τον πόλεμο. Ο μεγαλύτερος γιος ο Σωτήρης που σπούδαζε στο Πανεπιστήμιο του Ρωστώβ της Σοβιετικής Ένωσης βρισκόταν στην Κύπρο για διακοπές. Όταν το πρωί της 15ης Ιουλίου τα τανκς εισέβαλαν στο προεδρικό μέγαρο του Μακαρίου, ο Σωτήρης, μέλος της ΕΔΟΝ, πήρε το όπλο του και εντάχτηκε στις ομάδες της αντίστασης στη Λεμεσό που πολεμούσαν κατά το πραξικοπηματιών. Τραυματίστηκε… Όταν στο τέλος επικράτησε το πραξικόπημα, αναγκαστικά έπρεπε να κρυφτεί. Στις 20 Ιουλίου, όταν ξεκίνησε ο πόλεμος, όπως όλοι οι άλλοι  ε/κ, και ο Σωτήρης βρέθηκε στον πόλεμο. Συμμετείχε στις μάχες της Επισκοπής. Εκεί έχασε τη ζωή του. Η οικογένεια Παπαλαζάρου κλονίστηκε για ακόμα μια φορά.

Ο Σωτήρης Παπαλαζάρου ήταν ένας ουμανιστής που πίστευε στην παγκόσμια ειρήνη. Δεν μπορούσε να φανταστεί ότι  θα έχανε τη ζωή του στον πόλεμο στα 21 του χρόνια, όμως ήξερε πολύ καλά τι σήμαινε πόλεμος. Το ποίημα του που κέρδισε το πρώτο βραβείο στο διαγωνισμό μεταξύ Λυκείων ήταν ένα ποίημα για την ειρήνη…

«Ειρήνη, ειρήνη…»

Σε ένα άλλο ποίημά του περιγράφει τη φρίκη του πολέμου…

«Σήμερα, μην μιλάς για ποίημα… μην μιλάς για χαρά…

πες ότι δεν θέλω άλλο πόλεμο και ρώτα θέλουμε πόλεμο;

Βγες στους δρόμους και ρώτα « θέλουμε πόλεμο»;

Ρώτα τον αδελφό σου που κοιμάται εκεί στο χωριό των κυπαρισσιών,

Ρώτα το νεκρό αδελφό σου να μας πει ‘θέλουμε πόλεμο’; … »

Κανείς δεν ρώτησε το Σωτήρη αν ήθελε πόλεμο…

Ήρθε ο πόλεμος και πήρε τη ψυχή του…