Κράτος-τρομοκράτης

Της

Μαρίας Φράγκου

 

Πόσοι και πόσες φορές ανά το παγκόσμιο δεν εξέφρασαν αποτροπιασμό για τις μεθόδους του Ισραήλ έναντι των Παλαιστινίων; Πόσοι και πόσες φορές δεν καταδίκασαν τη βία του κατακτητή; Την επίδειξη δύναμης του ισχυρού έναντι του ανίσχυρου; Τελικά, δεν είναι λίγοι αυτοί. Και πολλαπλάσιες είναι οι φορές που καταδίκασαν, φώναξαν και απαίτησαν ειρήνη στα Παλαιστινιακά Εδάφη. Δημιουργία δύο κρατών δίπλα – δίπλα σε συνθήκες ασφάλειας. Αναφαίρετο δικαίωμα των Παλαιστινίων η δημιουργία δικού τους κράτους.

Αυτοί που καταδικάζουν, αυτοί που εκφράζουν στήριξη, αυτοί που πάσχουν και συμπάσχουν με τους Παλαιστινίους είναι πολλοί. Οι πολλοί. Μόνο που αυτοί που παίρνουν αποφάσεις, αυτοί που κρατάνε και το μαχαίρι και το κόκαλο, όσο λιγότεροι κι αν είναι, υπερτερούν σε δύναμη. Και σε εξουσία. Και θωπεύουν το Ισραήλ. Και αφήνουν στο απυρόβλητο τον κατακτητή που πατά στο λαιμό το λαό που έχει υποδουλώσει.

Η επίδειξη δύναμης των Ισραηλινών έναντι των Παλαιστινίων δεν είναι άγνωστη. Είναι χιλιοειπωμένη. Και έχει περιγραφεί χιλιάδες φορές. Οι περιγραφές των ευρωβουλευτών της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς, μόλις προχθές, ωστόσο, είναι συγκλονιστικές. Αυτόπτες μάρτυρες της ασυδοσίας και της αναλγησίας του κατακτητή. Αυτόπτες μάρτυρες της κατοχής και του επαναλαμβανόμενου εκφοβισμού ενός λαού που απέναντι στα όπλα προτάσσει γενναιότητα και θάρρος. Απέναντι στις σφαίρες στέκεται με πέτρες.

Απροκάλυπτα, λοιπόν. Χωρίς αιτία, χωρίς αφορμή, οι κατακτητές στην πόλη Χεβρώνα έκαναν επίδειξη της δύναμής τους, σκορπώντας τον τρόμο σε χιλιάδες πολίτες. Μπροστά στα έντρομα μάτια παιδιών, εφήβων, ηλικιωμένων, οι Ισραηλινοί πετούσαν τις σφαίρες τους, τα καπνογόνα τους και τις χειροβομβίδες τους. Για περίπου μιάμιση ώρα, λέει η ανακοίνωση του ευρωβουλευτή και αυτόπτη μάρτυρα, Νεοκλή Συλικιώτη, η κατοχική δύναμη εξαπέλυσε επίθεση, με αποτέλεσμα πανικόβλητοι να τρέχουν σε καταφύγια ή να ψάχνουν καταφύγιο σε καταστήματα και άλλους χώρους. Οι κατοχικές δυνάμεις προχώρησαν σε παράνομες συλλήψεις τρομοκρατώντας τον κόσμο, μαρτυρά ο Ν. Συλικιώτης. Και μαθαίνουμε, ακόμα, πως η πόλη της Χεβρώνας έχει ειδικό καθεστώς, καθώς, παρόλο που είναι υπό τον έλεγχο της Παλαιστινιακής Αρχής, 400 έποικοι, οι οποίοι είναι φανατικοί Εβραίοι ακροδεξιοί, έχουν εγκατασταθεί παράνομα στο κέντρο της παλιάς πόλης και ο ισραηλινός στρατός τούς προστατεύει.

Οι εικόνες από τη Γάζα, τη Δυτική Όχθη, την ανατολική Ιερουσαλήμ, είναι το ίδιο θλιβερές, το ίδιο τραγικές εδώ και χρόνια. Η ιστορία επαναλαμβάνεται, με τον ανίσχυρο να ζει την πίεση και την καταπίεση του ισχυρού. Και δυστυχώς μέρος αυτής της εξίσωσης είναι η ίδια η διεθνής κοινότητα… Καταδικάζει τη βία και στηρίζει το αναφαίρετο δικαίωμα των Παλαιστινίων να έχουν δικό τους κράτος. Την ίδια ώρα, όμως, εξουδετερώνει αυτή την έκφραση στήριξης, όταν θωπεύει τον κατακτητή. Αν το Ισραήλ δεν είχε τη στήριξη των δυνατών της γης, δεν θα απειλούσε, δεν θα έστρεφε τα όπλα κατά των Παλαιστινίων, δεν θα κλιμάκωνε τις επιθέσεις του, δεν θα σκορπούσε το θάνατο και την καταστροφή. Τα λόγια δεν αρκούν. Οι εικόνες του τρόμου που ζουν οι Παλαιστίνιοι, πρέπει να στοιχειώσουν τον ύπνο των ισχυρών της γης. Και να πουν επιτέλους τα πράγματα με το όνομά τους. Να απαιτήσουν από τον κατακτητή συμμόρφωση με το δίκαιο. Και να θέσουν το συμφέρον ενός λαού, που για δεκαετίες τώρα αναζητά δικαιοσύνη, πάνω από τα δικά τους γεωστρατηγικά, συμμαχικά και άλλα συμφέροντα.