Μια παρεξηγημένη (;) έννοια

Της
Κάλιας Ανδρέου

 

Το να αδυνατούν οι πολίτες να πληρώσουν τους λογαριασμούς ρεύματος και νερού είναι ένδειξη αποτυχίας του ίδιου του κράτους. Τα περί ανάπτυξης και ευμάρειας αποδεικνύονται πολύ συχνά και για άλλη μια φορά ως προσπάθεια παραπληροφόρησης από πλευράς της κυβέρνησης.

Γιατί ως προσπάθεια θα παραμένει, για όσο ακόμα οι πολίτες δυσκολεύονται να επιβιώσουν, λόγω της αντανάκλασης που έχει πάνω τους η “ανάπτυξη” που γεμίζει τις τσέπες των… λίγων.

Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν για ποια ανάπτυξη μιλάμε. Για το “ανεπτυγμένο” ύψος των πύργων; (ή είναι πλεονασμός;) Για τα ενοίκια που έφτασαν στα ύψη; Για τις καταθέσεις των μεγαλοκαρχαρίων -που και αυτοί… κάποια ανάπτυξη θα την έχουν (!); Για το γενικότερο κόστος ζωής;

Και αφού μιλάμε για ανάπτυξη, γιατί αποφεύγουμε να μιλάμε για τους μισθούς και τις αναγκαίες αυξήσεις; Με όλη αυτή την ανάπτυξη, που συμβαίνει γύρω μας, μάς έχουν τρυπήσει οι τσέπες. Χαμπάρι δεν πήραμε ότι ο κόσμος γύρω μας “απολαμβάνει” τα περί ανάπτυξης και ευμάρειας. Ενώ την ίδια στιγμή 100 χιλιάδες πολίτες αδυνατούν να πληρώσουν τους λογαριασμούς ρεύματος και νερού. Να πεις δεν είναι πρώτη ανάγκη; Θα το λέγαμε βέβαια, αν μπορούσαμε να επιβιώσουμε χωρίς νερό… και ρεύμα! Αλλά… προς το παρόν θεωρείται ως πρώτη ανάγκη, για όσους δεν το γνωρίζουν και ειδικότερα γι’ αυτούς που τολμούν να μιλήσουν για “περίοδο ανάπτυξης”.

Όπως δημοσίευσε χθες η “Χαραυγή”, η κατάσταση είναι ακόμη πιο δύσκολη στα νοικοκυριά τα οποία βρίσκονται κάτω από το όριο της φτώχειας, αφού το ποσοστό φτάνει στο 26,8%.

Σύμφωνα με έρευνα της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας, η οποία βασίζεται σε στοιχεία του 2018, γενικά στην Κύπρο το ποσοστό όσων αδυνατούν οικονομικά να αποπληρώσουν έγκαιρα τους λογαριασμούς κοινής ωφέλειας ανέρχεται στο 12,2% και είναι το έκτο πιο υψηλό μεταξύ των κρατών-μελών της ΕΕ.

Ενώ το δημοσίευμα συνεχίζει αναφέροντας ότι «στα νοικοκυριά τα οποία βρίσκονται κάτω από το όριο του κινδύνου της φτώχειας (δηλαδή έχουν εισοδήματα κάτω από το 60% του διάμεσου ισοδύναμου διαθέσιμου εισοδήματος, που είναι 9.202 ευρώ) το ποσοστό στην Κύπρο φτάνει στο 26,8% και είναι το πέμπτο πιο υψηλό μεταξύ των κρατών-μελών της ΕΕ».

Αυτή είναι η λεγόμενη “ανάπτυξή” τους λοιπόν -πιθανόν να μη θεωρείται πλεονασμός η χρήση της λέξης “λεγόμενη” σε συνδυασμό με τα εισαγωγικά στη λέξη “ανάπτυξη”, χρησιμοποιείται και σε άλλες περιπτώσεις εξάλλου. Πάντως, για να βλέπουμε και να παραδειγματιζόμαστε από αυτά και όχι από άλλα, στη Γερμανία γίνεται χρήση λιμουζινών μόνο για αξιωματούχους ΑμεΑ κι ας διαθέτει αυτοκινητοβιομηχανία. Ενώ στην Αυστρία όσοι επιθυμούν να έχουν υπηρεσιακό όχημα χρεώνονται επιπλέον της αξίας του οχήματος. Η έννοια της “ανάπτυξης” λοιπόν είναι καθαρά υποκειμενική και ίσως θέμα κουλτούρας. Δεν θέλουμε όλοι τα ίδια. Και αυτό είναι το μόνο σίγουρο.