Μόνο μια συγγνώμη

Της Νίκης Κουλέρμου

Στις 9 Σεπτεμβρίου 2015, για πρώτη φορά ε/κ κόμμα επισκέφθηκε τους τάφους των Τ/κ θυμάτων της θηριωδίας της ΕΟΚΑ Β’ στα χωριά Σανταλάρη, Μαράθα και Αλόα, όπως και για πρώτη φορά Τ/κ πολιτικός επισκέφθηκε το κοιμητήριο Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης και τους τάφους Ε/κ δολοφονηθέντων από την ΕΟΚΑ Β’ και τους Τούρκους εισβολείς.

Ηταν οι αντιπροσωπείες του ΑΚΕΛ και της Ενωμένης Κύπρου, υπό τους ηγέτες τους, Αντρο Κυπριανού και Ιζέτ Ιζτζιάν. Ηταν μια τολμηρή πολιτική ενέργεια καθώς τα πάθη και τα μίση φαίνεται πως εξακολουθούν να φωλιάζουν στα μυαλά και στις καρδιές ορισμένων φανατικών ή και εθνικιστών.

Και αυτό φάνηκε με αφορμή μια συγγνώμη που διατύπωσε η πρώην Υπουργός Εξωτερικών μετά την ομαδική κηδεία 33 Τουρκοκυπρίων αγνοουμένων από τα χωριά Τόχνη, Ζύγι και Μαρί που δολοφονήθηκαν τον Αύγουστο του 1974. Μια συγγνώμη που έπρεπε να πει από καιρό -επιμένουμε- ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, ο οποίος συχνά πυκνά καλεί να διδαχθούμε από τα λάθη μας…

Τουλάχιστον, από τον Ιούνιο του 2015 (8/6/2015) όταν μαζί με τον Μουσταφά Ακιντζί, στη Λεμεσό, παρακολούθησαν την παράσταση με τίτλο «Κύπρος: Πικράθηκα στα Ελληνικά, Πληγώθηκα στα Τουρκικά», ο Πρόεδρος έπρεπε να πει μια μόνο συγγνώμη…

«Δεν υπάρχει κανείς χωρίς ενοχή», ανέφερε τότε, μετά την παράσταση, ο Μουσταφά Ακιντζί σημειώνοντας ότι «το θέμα είναι να αντλούμε διδάγματα από αυτά τα λάθη και να κτίσουμε ένα καλύτερο μέλλον για τις νεότερες γενιές».

Ο Νίκος Αναστασιάδης αναγνώρισε στο θεατρικό έργο την παραδοχή των λαθών των δύο πλευρών, αλλά ως εδώ.

Ούτε συγγνώμη εκ μέρους του, ούτε εκ μέρους της Πολιτείας, ούτε εκ μέρους των όποιων «ανεγκέφαλων, αφρόνων, φασιστών ή χουντικών» που διέπραξαν εγκλήματα στο παρελθόν χαράσσοντας βαθιά τις πληγές στο κορμί και την ψυχή του λαού και του τόπου.

«Πρέπει να εργαστούμε άοκνα με τον Μουσταφά για να φέρουμε την ειρήνη, ώστε να δώσουμε την ευκαιρία στις νέες γενιές να ζουν εν ειρήνη με προοπτικές», είχε πει τότε ο Πρόεδρος.

Και μείναμε στο «πρέπει»… Ούτε με συγγνώμη… Βέβαια, για να πει όμως κάποιος μια συγγνώμη χρειάζεται ευψυχία, γενναιοψυχία, ηγετική μπέσα… Αντίθετα, ανήμερα της κυπριακής ανεξαρτησίας, πέρυσι, ο Πρόεδρος νουθετούσε φορτικά «να διδαχθούμε από τα λάθη του παρελθόντος» ανάγοντας την εγκληματική δράση των μεν (ΕΟΚΑ Β) και των δε (ΤΜΤ) σε …κοινοτικό επίπεδο.

Αυτή η γενίκευση και ισοπέδωση δεν βοηθά ούτε την ενότητα στο εσωτερικό μέτωπο, ούτε όμως και αυτό στο οποίο υποτίθεται στοχεύει ο Πρόεδρος: Στην αναγνώριση των λαθών του παρελθόντος για να αποδοθούν τα του Καίσαρος των Καίσαρι και μέσα από αυτή τη γνήσια, ειλικρινή συγγνώμη να εξαλειφθεί η καχυποψία και να εμπιστευθούν η μια κοινότητα την άλλη παραμερίζοντας και ξαποστέλλοντας στο σκουπιδότοπο της ιστορίας ό,τι πλήγωσε ή πίκρανε στα τούρκικα ή στα ελληνικά…

Ο Πρόεδρος φόρτωσε εξίσου και συλλογικά την ευθύνη -μια ανιστόρητη αντίληψη- για το πώς φθάσαμε στο 1974 αναφέροντας μεταξύ άλλων τα εξής: «Εξ αρχής καμία εκ των δύο κοινοτήτων δεν πίστεψε στο νεοϊδρυθέν κράτος και το δικοινοτικό χαρακτήρα του, αφού οι μεν το θεωρούσαν σταθμό και όχι την οριστική λύση, ενώ οι δε, ευνοημένοι από τις συνθήκες, θεώρησαν το νέο κράτος εφαλτήριο ολοκλήρωσης ξένων σχεδιασμών.

Αντί να κτίζουμε μεταξύ μας γέφυρες δημιουργίας, οχυρωνόμασταν σε ανέφικτους και συγκρουσιακούς στόχους». Ο ΓΓ του ΑΚΕΛ στις 9/9/2015 διαμήνυσε ότι η ειρήνη οικοδομείται μόνο μέσα από την αποδοχή της αλήθειας, της επανάληψής της για να γίνει κοινό κτήμα και συνείδηση και για να αποτραπούν τα λάθη του παρελθόντος.

Αν μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο ο Πρόεδρος, θα προσφέρει μεγάλη υπηρεσία προς την πατρίδα.