Ντροπή θα γράψει η ιστορία

Της Ελένης Μαύρου

Την περασµένη ∆ευτέρα, µε τις ψήφους ∆ΗΚΟ και Ε∆ΕΚ και τη σιωπή της ∆ΗΠΑ, αποδεσµεύτηκε από την κοινοβουλευτική Επιτροπή Οικονοµικών το κονδύλι για το μουσείο Γρίβα που θέλει διακαώς να δηµιουργήσει η κυβέρνηση Αναστασιάδη.

Κι ας διαγράφηκε το κονδύλι τον ∆εκέµβρη του 2021, µε τροπολογία του ΑΚΕΛ που στήριξαν ∆ΗΚΟ, Ε∆ΕΚ, ∆ΗΠΑ και Οικολόγοι. Κι ας στάθηκαν µε συνέπεια όλα αυτά τα κόµµατα στη θέση αυτή τον Ιούνη του 2022, όταν η κυβέρνηση επιχείρησε µε τέχνασµα να περάσει ξανά το κονδύλι µε άλλο όνοµα.

Η στάση της κυβέρνησης, του Συναγερµού και του ΕΛΑΜ δεν προκαλεί καµιά έκπληξη. Τους βλέπουµε κάθε Γενάρη να καταθέτουν στεφάνια στο µνηµείο του αρχιπροδότη της πατρίδας µας, να διοργανώνουν ηµερίδες και εκδηλώσεις για τη ζωή και δράση του ολετήρα της Κύπρου. Κύριο µέληµά τους να δώσουν άφεση αµαρτιών στον εθνικισµό και να «ξεπλύνουν» το αίµα που λεκιάζει τη λαµπερή εικόνα της Δεξιάς, να «ξεπλύνουν» την προδοσία του Γρίβα και της ΕΟΚΑ Β.

Νοµίζω όµως, αν θέλουµε να είµαστε ειλικρινείς, ότι ούτε η στάση των ηγεσιών του ∆ΗΚΟ και της Ε∆ΕΚ προκάλεσε έκπληξη. Προφανώς, για τα µάτια του Νίκου Χριστοδουλίδη διέγραψαν την Ιστορία -και τη δική τους και της πατρίδας µας. Όταν ο υποψήφιος που επέλεξαν ποζάρει περήφανα µπροστά στα πορτρέτα του Γρίβα, δεν έχουν και πολλές επιλογές. Όπως ξέχασαν τις βαρύγδουπες δηλώσεις για την «πιο διεφθαρµένη κυβέρνηση» -αφού ο υποψήφιος του Νικόλα Παπαδόπουλου και του Μαρίνου Σιζόπουλου επιµένει ότι… δεν είδε διαφθορά- έτσι προέκυψε τώρα και η στήριξη στο µουσείο της ντροπής.

Το «∆εν Ξεχνώ» µπορεί κάποιοι να το θυµούνται µόνο όταν τους βολεύει. Εµάς δεν µας αρκούν τα µνηµόσυνα και τα ακριβοπληρωµένα στεφάνια.

Πώς µπορούµε να διαγράψουµε τους νεκρούς µας την περίοδο του αντιαποικιακού αγώνα από τους µασκοφόρους του Γρίβα; Αν τελικά αποφεύχθηκε, τότε ο εµφύλιος σπαραγµός είναι µόνο και µόνο γιατί το ΑΚΕΛ απάντησε στην τροµοκρατία και τις δολοφονίες όχι µε το ίδιο νόµισµα, αλλά µε λαϊκές κινητοποιήσεις.

Πώς µπορούµε να διαγράψουµε τους νεκρούς µας την περίοδο της δράσης της ΕΟΚΑ Β και του πραξικοπήµατος; Να ξεχάσουµε τον αρρωστηµένο εθνικισµό, τις δολοφονίες, τις απαγωγές, τις βοµβιστικές ενέργειες, το εκκλησιαστικό πραξικόπηµα;

Πώς µπορούµε να διαγράψουµε τους νεκρούς µας, τους αγνοούµενους, την προσφυγιά και την ανείπωτη καταστροφή της βάρβαρης τουρκικής εισβολής που έφερε στην Κύπρο το φασιστικό πραξικόπηµα; Η εθνικοφροσύνη των δήθεν πατριωτών, τα µεγάλα κούφια λόγια και ο τάχα ανυποχώρητος αγών συνάντησαν τις προσδοκίες της Τουρκίας την κατάλληλη στιγµή και µάλιστα συνειδητά.

Ας κάνουν λοιπόν κάποιοι µεγαλεπήβολα σχέδια για µουσεία και µνηµεία. Η Ιστορία δεν είναι «ένα πουκάµισο αδειανό». Στη συνείδηση της µεγάλης πλειοψηφίας του κυπριακού λαού ο Γρίβας δεν είναι τίποτα άλλο από ένας εγκληµατίας που σκότωνε αθώους και πρόδωσε την πατρίδα του.