Της Μαρίας Φράγκου
Διεθνής Ημέρα Νοσηλευτή η χθεσινή. Άλλες εποχές από κάποιους θα περνούσε απαρατήρητη η μέρα, κάποιοι άλλοι από καθήκον θα έλεγαν δυο λέξεις και είναι και αυτοί που σταθερά είναι στο πλευρό αυτής της μεγάλης ομάδας επαγγελματιών Υγείας.
Φέτος, δικαίως οι τιμές είναι πολλαπλάσιες. Το θέμα είναι, όμως, να μην ξεχάσουμε ποιους τιμούσαμε και για ποιους λόγους τους τιμούσαμε. Στις 19 Μαρτίου, δύο μήνες πριν, δηλαδή, λέγαμε από αυτήν εδώ τη στήλη: «Κάποτε, όχι στο πολύ μακρινό παρελθόν, τους λοιδορούσαμε… Γιατί ήθελαν πολλά, γιατί σκέφτονταν μόνο το πορτοφόλι τους, γιατί οι γιατροί ξέχασαν τον όρκο του Ιπποκράτη και οι νοσηλευτές σκέφτονταν μόνο πώς να περνούν καλύτερα και ανετότερα στη βάρδια τους… Μας ενοχλούσε γιατί υπερασπίζονταν το δικαίωμα στην εργασία τους να είναι αδιαπραγμάτευτο και αδιαφορούσαμε όταν έκρουαν το κώδωνα του κινδύνου κατάρρευσης των δημόσιων νοσηλευτηρίων. Δεν λέω πως είχαν πάντα δίκαιο ή πως δεν υπήρξαν στιγμές που κι εγώ και εσύ και ο τρίτος σκεφτήκαμε πως το παρατραβούν το σχοινί… Πάντα, όμως, ήταν συνεπείς στις θέσεις τους και πάντα οργανωμένα και συντεταγμένα ζητούσαν το δίκαιό τους, που κακά τα ψέματα κάθε επαγγελματικός κλάδος ζητά και διεκδικεί. Κι αν οι υπόλοιποι δεν τα καταφέρνουμε, δεν σημαίνει πως πρέπει να φθονούμε αυτούς που τα καταφέρνουν ή αυτούς που έχουν το σθένος να διεκδικούν και να υπερασπίζονται την αξιοπρέπειά τους. Σήμερα τους βγάζουμε όλοι το καπέλο. Γιατί ιατρικό, παραϊατρικό και άλλο προσωπικό των δημόσιων νοσηλευτηρίων δίνουν μάχη καθημερινά για μας τους υπόλοιπους. Και όλοι ξέρουμε την κατάσταση των δημόσιων νοσηλευτηρίων. Όλοι ξέρουμε τις συνθήκες κάτω από τις οποίες εργάζονται γιατροί, νοσηλευτές και άλλο προσωπικό στα δημόσια νοσηλευτήρια. Ο κορωνοϊός κτύπησε και τα δημόσια νοσηλευτήριά μας και πιέζει ασφυκτικά το νεοσύστατο Γενικό Σχέδιο Υγείας. Οι φόβοι μην και αυξηθούν κι άλλο τα κρούσματα, παραμονεύει. Καθημερινά, ωστόσο, στη μάχη της διάσωσης και στην πρώτη γραμμή βρίσκονται όλοι αυτοί, στους οποίους η Πολιτεία αρνήθηκε το στοιχειώδες: νοσηλευτήρια υγιή και όχι στον αναπνευστήρα, νοσοκομεία πλήρως εξοπλισμένα… Και τους άφησε κι αυτούς απροστάτευτους από τον ιό που καραδοκεί σε κάθε γωνιά μιας νοσοκομειακής μονάδας. Αν κάτι απέδειξε τούτη η κρίση που δοκιμάζει τους πάντες και τα πάντα χωρίς διακρίσεις και αναστολές, είναι πως ο δημόσιος τομέας επιβάλλεται να στηριχθεί και να υποστηριχθεί. Σε τούτες τις δύσκολες ώρες τα δημόσια νοσηλευτήρια καλούνται να δώσουν μάχη. Και όσο ετοιμοπόλεμοι και αν είναι οι εργαζόμενοι εκεί, άμα δεν έχουν τα όπλα δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τον εχθρό.
Πού είναι σήμερα ο κρατικός αερομεταφορέας; Ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά αν υπήρχε. Θα μπορούσε, ίσως, το κράτος με τα δικά του αεροπλάνα να έφερνε στον τόπο τους όλους όσοι βρίσκονται εκτός Κύπρου και θέλουν να επιστρέψουν. Δεν είναι οικονομικό το θέμα που τους κρατά μακριά, σίγουρα, αλλά αν υπήρχε ένας κρατικός αερομεταφορέας ίσως οι διαδικασίες να ήταν απλουστευμένες, δίνοντας χρόνο στην απόκτηση του περιβόητου πιστοποιητικού υγείας, που σήμερα δοκιμάζει τις αντοχές φοιτητών και γονιών τους. Μας δίδαξε πολλά τούτη η κρίση. Και θα μας διδάξει ακόμα περισσότερα, προφανώς. Ότι η δημόσια υγεία δεν μπορεί να παζαρεύεται στους νόμους της αγοράς, όμως είναι το κυρίαρχο. Και το πλέον αυτονόητο. Και το αναγνωρίζει σύμπασα η Ευρώπη». Ούτε μία λέξη δεν περιττεύει…
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
