Η Παλαιστίνη χρειάζεται κράτος και όχι ελεημοσύνη

Του
Κώστα Α. Κωνσταντίνου

 

Πόσοι τόνοι μελανιού χύθηκαν για την ανάγκη αποστολής ανθρωπιστικής βοήθειας προς τη Λωρίδα της Γάζας εν μέσω επέμβασης του ισραηλινού στρατού στον παλαιστινιακό θύλακα;

Πόσες αράδες γράφτηκαν ηλεκτρονικά για τις ενέργειες που γίνονται περί της ανάγκης για “παύσεις” με σκοπό τη διέλευση φορτηγών με φάρμακα, καύσιμα, τρόφιμα κι άλλα χρειώδη πρώτης ανάγκης; Ομολογουμένως δύσκολα μπορούν να καταμετρηθούν. Πόσες φορές ακούσαμε για την περιβόητη ανάγκη μετατροπής της χώρας σε διάδρομο μεταφοράς βοήθειας προς τον παλαιστινιακό θύλακα; Αμέτρητες.

Η πραγματικότητα είναι πως την ώρα που καίει το σίδερο ο νους όλων είναι στραμμένος στα παιδιά, τις εγκύους, τους ασθενείς που χρειάζονται διασωλήνωση, στα βρέφη των θερμοκοιτίδων, στους τραυματίες και τους κάθε λογής ανήμπορους και ταλαιπωρημένους αμάχους.

Μάλλιασε η γλώσσα του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ για τη διέλευση βασικών ειδών. Η πραγματικότητα είναι επίσης πως στη νέα ανάφλεξη εδώ δίπλα μας τα θύματα και οι άμαχοι της μιας πλευράς δεν παίρνουν περισσότερους πόντους στην κλίμακα του σημαντικόμετρου από αυτούς της άλλης.

Υπάρχει όμως και η άλλη πραγματικότητα. Πόσες αράδες γράφτηκαν περί της ανάγκης σύστασης ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους;

Πόσο θίχτηκε από τη μέρα έναρξης των νέων εχθροπραξιών η ανάγκη λύσης στη βάση του συμφωνημένου πλαισίου; Σαφώς σε πιο περιορισμένο επίπεδο σε σύγκριση με το φλέγον ζήτημα της κατάπαυσης του πυρός και της αποστολής ανθρωπιστικής βοήθειας.

Μέχρι ενός σημείου αυτό είναι απολύτως λογικό. Ο άμαχος κόσμος χρειάζεται τη βοήθεια της διεθνούς κοινότητας αν είναι δυνατόν χθες παρά σήμερα. Νοσοκομεία είναι χωρίς ρεύμα και καύσιμα στη Γάζα, ενώ επιστρατεύτηκαν πλωτές λύσεις εκτάκτου ανάγκης για περίθαλψη των τραυματιών του πολέμου. Εκατομμύρια εκδιώχθηκαν στο νότο την ώρα που στο Ισραήλ γίνονται σκέψεις για λύση χωρίς την Παλαιστίνη στην εξίσωση, ούτε Γάζα ούτε Δυτική Όχθη.

Όμως όπως εύστοχα τονίζει ο πρέσβης της Παλαιστίνης στην Κύπρο, το Παλαιστινιακό δεν είναι πρόβλημα ανθρωπιστικής βοήθειας. Είναι εξόχως θέμα εθνικό και πολιτικό. Καλοδεχούμενη η ανθρωπιστική βοήθεια και οι ολίγες μέρες εκεχειρίας, ωστόσο οι πληγές δεν επουλώνονται.

Δικαίως ο επιτετραμμένος της Παλαιστίνης στην Κύπρο τονίζει την ανάγκη δρομολόγησης μιας διαδικασίας για σύσταση ανεξάρτητου κράτους. Ομολογουμένως ήταν αρκετή η διεθνής πίεση των τελευταίων ημερών για ανταλλαγή ομήρων και κρατουμένων σε συνάρτηση με μια σύντομη κατάπαυση του πυρός που φάνηκε ωφέλιμη για τη μεταφορά υγειονομικού κι άλλου υλικού. Όλα αυτά όμως συνιστούν ένα μικρό παυσίπονο μέχρι την επόμενη ανάφλεξη. Και στέλνουν το πολιτικό μήνυμα ότι η διεθνής κοινότητα αντιλαμβάνεται τους ανθρώπους της Γάζας ως πολίτες που ζητούν λύπηση και ελεημοσύνη. Η Παλαιστίνη χρειάζεται κράτος και όχι ελεημοσύνη.