Του Ειρηναίου Πίττα
Τις τελευταίες μέρες δύο είναι τα περιστατικά που μονοπωλούν στην επικαιρότητα. Πρώτο, η εντολή που έδωσε το Υπουργείο Παιδείας προς τους καθηγητές Αγγλικών να σχίσουν την περιβόητη σελίδα 36 από ένα βιβλίο Αγγλικών της Β’ Λυκείου, πριν το δώσουν στα παιδιά και δεύτερο, η επίθεση του Ελαμίτη βουλευτή Ανδρέα Θεμιστοκλέους προς την κοινοβουλευτική συνεργάτιδα του Κινήματος Οικολόγων Έφη Ξάνθου.
Φαινομενικά τα δύο περιστατικά δεν συνδέονται, ωστόσο αν το καλοσκεφτεί κανείς θα δει από πού εκπέμπει όλη η «νοσηρότητα» της κυπριακής κοινωνίας. Διότι, από τη μια έχουμε την αρμόδια αρχή για το εκπαιδευτικό σύστημα, αυτό δηλαδή που, μεταξύ άλλων, υποτίθεται θα δώσει όλα εκείνα τα εφόδια στους μελλοντικούς πολίτες της χώρας ώστε να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις που έρχονται και που αναμένεται να καλλιεργήσει εκείνες τις αρχές και αξίες στους μελλοντικούς ηγέτες που θα οδηγήσουν τη χώρα στην πρόοδο και την ευημερία. Από την άλλη, υποτίθεται έχουμε έναν εκπρόσωπο των πολιτών στο Κοινοβούλιο, στο «σπίτι» της Δημοκρατίας, έναν άνθρωπο που εκλέγηκε από το λαό για τις αρχές και αξίες που κουβαλά και που σε αυτόν ο λαός που τον ψήφισε, υποτίθεται, εναποθέτει τις ελπίδες του για μια καλύτερη ποιότητα ζωής. Αυτός ο άνθρωπος, υποτίθεται έπρεπε να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση.
Στην πραγματικότητα τα δύο περιστατικά, όσο εξωφρενικά και απαράδεκτα και αν είναι, δεν εξέπληξαν δυστυχώς κανένα. Από τη μια, το Υπουργείο Παιδείας, δυστυχώς, μας έχει συνηθίσει σε τέτοιου είδους συμπεριφορές, οι οποίες παραπέμπουν σε άλλες εποχές, μαύρες για την ανθρωπότητα, με καλύτερο παράδειγμα την πρόσφατη πειθαρχική έρευνα σε βάρος ενός καθηγητή-εικαστικού για έργα τέχνης που δημοσίευσε στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης. Από την άλλη, ο βουλευτής του Ελάμ δεν έκανε τίποτε περισσότερο και τίποτε λιγότερο από το να μετουσιώσει σε πράξη αυτά που υποστηρίζει η αρρωστημένη ιδεολογία της παράταξής του. Αυτά δηλαδή τα οποία γνωρίζαμε όταν το παράρτημα της Χρυσής Αυγής μπήκε στη Βουλή. Επίσης, εξίσου σημαντικό, είναι πως ο κύριος Θεμιστοκλέους υπήρξε για χρόνια εκπαιδευτικός στα σχολεία της Κύπρου. Ο άνθρωπος αυτός, που σήμερα υποβαθμίζει, φωνασκεί και επιτίθεται σε άλλους βουλευτές εντός του Κοινοβουλίου, υπήρξε υπεύθυνος για τη διαπαιδαγώγηση παιδιών.
Τα δύο περιστατικά θυμίζουν το υπαρξιακό ερώτημα κατά πόσον πρώτα έγινε το αυγό ή η κότα. Τι φταίει και φτάσαμε στο σημείο τέτοιου είδους συμπεριφορές από το Υπουργείο Παιδείας και από ένα βουλευτή να μην αποτελούν έκπληξη; Φταίει η Παιδεία που παρέχεται στα παιδιά ή μήπως φταίει ότι οι, εκλεγμένοι από το λαό, υπεύθυνοι να νομοθετούν θέματα που αφορούν μεταξύ άλλων και την Παιδεία, υιοθετούν τέτοιες συμπεριφορές; Μήπως τελικά έχουμε την Παιδεία που μας αξίζει και τους αντιπροσώπους που μας αξίζουν;
Aκολουθήστε μας στο Google News
Οι τελευταίες ειδήσεις από την Κύπρο και τον κόσμο και όλη η επικαιρότητα στο dialogos.com.cy
