ΡΙΚ αορίστου… λογικής

Του

Τάσου Αναστάση

 

Χωρίς πολλά πολλά και με μια άψυχη επιστολή, το ΔΣ του ΡΙΚ ενημέρωσε τους συντελεστές της εκπομπής Happy Hour, πως το… hour τους τελείωσε και πρέπει να μαζέψουν τα μπογαλάκια τους για άλλες πολιτείες.

Το Διοικητικό Συμβούλιο του κρατικού ιδρύματος προέταξε το θέμα του καθεστώτος του αορίστου χρόνου για τους Ανδρέα Γιόρτσιο και Κωνσταντίνο Ιάσωνος που παρουσίαζαν την εκπομπή, και έσπευσε να τερματίσει άρων-άρων την ομολογουμένως πετυχημένη εκπομπή που θορύβησε πολλούς, τόσο για την πολιτική κριτική/σάτιρα που έκανε αλλά και για τον ανταγωνισμό που προκάλεσε με τον ιδιωτικό τομέα λόγω της απήχησης στο κοινό.

Στην περίπτωση του Happy Hour, το ΡΙΚ χτύπησε Τζακ Ποτ, αφού το Ίδρυμα δεν είδε απλά τα νούμερα της τηλεθέασης να ανεβαίνουν αλλά είχε στη φαρέτρα του μια ουσιαστική εκπομπή με επίκεντρο τον Πολιτισμό, την Τέχνη και κυρίως τον μέσο τηλεθεατή που παρακολουθούσε κάτι οικείο με το οποίο μπορούσε να ταυτιστεί σε πολλές περιπτώσεις.

Το κόψιμο του Happy Hour ωστόσο δεν ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία παρόλο που ήταν γνωστό πως στα τρία χρόνια ζωής της εκπομπής θα ετίθετο θέμα συνέχισης της λόγω του καθεστώτος ορισμένου χρόνου των συντελεστών. Και αυτό επειδή εδώ και αρκετό καιρό, υπήρξαν αντιδράσεις από το κυβερνητικό στρατόπεδο για τη σάτιρα που έκανε ο παρουσιαστής Ανδρέας Γίορτσιος μέσα από την εκπομπή του.

Κάτι που χαλούσε την πιάτσα κατά την άποψή μας, αφού η κυβέρνηση χρησιμοποιεί το ΡΙΚ τα τελευταία χρόνια σαν φερέφωνό της και οποιαδήποτε κριτική μέσα από το κρατικό κανάλι, δεν είναι καλοδεχούμενη.

Το ψαλίδι στην εκπομπή σχολιάζεται από πολλούς ως κίνηση φίμωσης της ελευθερίας του λόγου και σαν πολιτική παρέμβαση ούτως ώστε να διακοπούν οι φωνές που άσκησαν κριτική στο κυβερνών κόμμα και την κυβέρνησή του.

Βέβαια το ΡΙΚ, σε κάθε περίπτωση, περιχαρακώνεται πίσω από το νομικό πλαίσιο του καθεστώτος απασχόλησης προτάσσοντας τις δικές του δικαιολογίες.

Από την άλλη, η πλευρά των συντελεστών του ΡΙΚ που κόπηκαν από το ΡΙΚ, ισχυρίζονται πως ήδη εργάστηκαν πέρα του προβλεπόμενου χρόνου και εμπίπτουν στο καθεστώς εργαζομένου αορίστου χρόνου.

Σε κάθε περίπτωση εντούτοις, μέσα από την ανάγνωση της υπόθεσης που πιθανόν να οδηγηθεί στα δικαστήρια, φαίνεται η αδιαφορία του ΡΙΚ να κρατήσει στις επάλξεις του πετυχημένες συνταγές που αναβαθμίζουν το Ίδρυμα και δημιουργεί εντύπωση… περιορισμένης εμβέλειας και σκέψης.