Τεχνική Εκπαίδευση και ισότητα…

Του  Αμβρόσιου Προδρόμου*

 

Σε στιγμές όπου η οικονομία αλλά και ολόκληρη η κοινωνία περνούν μέσα από τεράστιες δυσκολίες, η ανάγκη για την εκπαίδευση γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη. Ειδικότερα τη στιγμή όπου αποδεδειγμένα αρκετές δεκάδες χιλιάδες νέων μας, οι οποίοι έχουν τελειώσει τις ακαδημαϊκές τους σπουδές στο ανώτερο επίπεδο, είτε με μεταπτυχιακούς τίτλους είτε και με διδακτορικούς, δεν έχουν επιστρέψει πίσω στην Κύπρο, τότε πρέπει σαν κοινωνία να επανεξετάσουμε τις θέσεις μας ως προς την εκπαίδευση. Ειδικότερα όσον αφορά την Τεχνική Εκπαίδευση, αυτή η ανάγκη γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη, αφού είναι πλέον φανερό ότι στην αγορά εργασίας υπάρχει ζήτηση για εξειδικευμένα άτομα. Αυτό είναι κάτι το οποίο θα πρέπει να αντιληφθούν τόσο οι μαθητές όσο και οι γονείς.

Πέραν όμως από τους μαθητές και τους γονείς, τις ανάγκες της αγοράς αλλά και τις ευκαιρίες που δίνονται στους νέους μας μέσα από την Τεχνική Εκπαίδευση θα πρέπει πρώτιστα να τις κατανοήσει το οργανωμένο κράτος, κυβέρνηση και Κοινοβούλιο, και ειδικότερα το ίδιο το Υπουργείο δια μέσου των τεχνοκρατών του. Η ανάγκη αυτή γίνεται ολοένα και μεγαλύτερη και είναι με πολλή ανησυχία που παρατηρούμε κάποια σημαντικά γεγονότα που θα πρέπει να αντιμετωπισθούν άμεσα και με στρατηγικό σχεδιασμό, ούτως ώστε οι ευκαιρίες που δίνονται τη συγκεκριμένη στιγμή να καταστούν πεδίο ανάπτυξης για τα επόμενα χρόνια. Επιμένουμε πάνω στο σημείο της αξιοποίησης της χρονικής συγκυρίας, αφού το πιο πιθανόν είναι ότι οι ετεροχρονισμένες αποφάσεις θα δώσουν αρνητικά αποτελέσματα. Από τα αποτελέσματα και τις πρακτικές των τελευταίων ετών διαφαίνεται ότι σαν κράτος δεν έχουμε μπορέσει να αντιληφθούμε την αναγκαιότητα της ανάπτυξης των Σχολών Τεχνικής Εκπαίδευσης, τόσο ποσοτικά όσο κυρίως ποιοτικά. Αυτό θα έπρεπε να αποτελούσε μακροχρόνια στρατηγική του κράτους, ούτως ώστε να μπορέσει και το ίδιο το κράτος να έχει έσοδα σε μακροχρόνια βάση. Αντί αυτού, δυστυχώς έχουμε εγκλωβίσει την εισδοχή στις Τεχνικές Σχολές στη λογική της μοριοδότησης. Μια πολιτική που μπορεί μέχρι σε ένα σημείο να είχε κάποια λογική βάση, αυτή όμως η βάση έχει προ πολλού εξαλειφθεί.

Η μοριοδότηση δεν εξυπηρετεί τους σκοπούς της εκπαίδευσης και της οικονομίας, αφού αφαιρεί και από τους δύο παράγοντες τη δυνατότητα να αναπτυχθούν παράλληλα και να δώσουν τις κατάλληλες ευκαιρίες στους κατάλληλους ανθρώπους. Από καθαρά κοινωνική σκοπιά, η μοριοδότηση για εισδοχή στην Τεχνική Εκπαίδευση αποτελεί αντιδημοκρατική προσέγγιση και αφαιρεί το στοιχείο της ισότιμης πρόσβασης στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, στοιχείο το οποίο δεν μπορούμε να το παραγνωρίζουμε και να κλείνουμε τα μάτια. Είναι ξεκάθαρο ότι αφαιρούνται ευκαιρίες από μαθητές, οι οποίοι τις δικαιούνται. Ποιος θα εξηγήσει σε αυτά τα παιδιά ότι δεν μπορούν να αναπτύξουν τις ικανότητες και τα όνειρά τους; Οφείλουμε όλοι, κράτος και οργανωμένα σύνολα, να αναπτύξουμε ίσες ευκαιρίες για όλους τους νέους μας, αποτελεί ανάγκη για την κοινωνία ολόκληρη. Για να μπορέσουμε να αναπτύξουμε τις δεξιότητές τους αλλά και σε κάποια κατοπινή φάση την επιχειρηματικότητά τους. Αυτά είναι που θα φέρουν τη μείωση της ανεργίας και θα δώσουν κίνητρα για ανάπτυξη…

* Σύμβουλος Επιχειρήσεων και Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης