Ξεκάθαρα! Ο καθένας αγωνίζεται για την τάξη του

Του Δημήτρη Στρατή

Από αυτήν εδώ τη στήλη αναδείξαμε από μήνες πριν την προσπάθεια για ποινικοποίηση της απεργίας.

Είχαμε πει ότι το σάπιο κατεστημένο των πλουτοκρατών, της ΟΕΒ και του ΚΕΒΕ, σε συνεργασία με τους πολιτικούς τους εκπροσώπους, θα επιχειρήσουν να σκοτώσουν κάθε αντίδραση, μετά τις πρόσφατες απεργίες.

Προωθούν λοιπόν, στη Βουλή, παρά την προσωρινή απόσυρση απο την Ολομέλεια, ένα νόμο που θέλει να μας πάει πίσω σε πέτρινα χρόνια…

Στα χρόνια όπου οι μαστόροι, οι αφεντάδες και οι προύχοντες πίνανε το μεδούλι των εργατών κι άμα αντιδρούσαν έπεφτε βούρδουλας. Σε μαύρα και σκοτεινά χρόνια όπου βασικές ελευθερίες δεν ήταν κατοχυρωμένες.

Αυτή είναι η κατάντια της πολιτείας μας! Να οδηγείται στη Βουλή ένας νόμος, με βάση τον οποίο (άρθρο 14) αν τολμήσει κάποιος να απεργήσει στις ουσιώδεις υπηρεσίες… πάει φυλακή. Μα καλά…

Ο Χάρης Γεωργιάδης δεν μας έλεγε από τα μπαλκόνια των Βρυξελλών ότι βγαίνουμε από το μνημόνιο; Καλά, ο Δημοκρατικός Συναγερμός δεν είναι που κατεβαίνει στις εκλογές με σύνθημα «Σταθερή προοπτική»; Δεν λένε ότι σταθεροποιείται η οικονομία μας; Δεν λένε και ξαναλένε από τα πάνελ και τις στήλες των εφημερίδων ότι η Κύπρος βαδίζει προς ολοταχώς προς την ανάπτυξη και την ευημερία; Γιατί λοιπόν φοβούνται τις απεργίες; Γιατί δεν αποσύρουν το νόμο απο τη Βουλή; Ακόμα και ο Γενικός Εισαγγελέας τούς άδειασε.

Είπε πως δεν φαίνεται όσοι έφεραν το νόμο να ξέρουν τι θέλουν. Αποχώρησε από τη συνεδρία πυρ και μανία, κάνοντας λόγο για «βιασύνη και σπουδή που είναι ο χειρότερος οδηγός» και πως επιχειρούν κάποιοι «εν μία νυκτί να επιλύσουν διαχρονικά και σοβαρά ζητήματα».

Το τραγικότερο όλων, καθώς και το πιο ύποπτο, είναι ότι από τη συνεδρία της Επιτροπής Εργασίας της Βουλής απουσίαζε ένας εκ των εισηγητών της πρότασης: Ο κύριος «τα πουλάκια έξυπνα και πονηρά…».

Και καλά ο ΔΗΣΥ γνωρίζουμε ότι είναι η εμπροσθοφυλακή του κεφαλαίου και της λιτότητας… Η κυρία που ξοδεύει πολλά σε κομμωτήρια και δυσκολεύεται; Η κυρία Αθηνά Κυριακίδου γιατί στηρίζει την πρόταση; Η «σοσιαλίστρια» Ρούλα Μαυρονικόλα; Κάποτε οι εργαζόμενοι πάλευαν για αυξήσεις, οκτάωρο, ΑΤΑ, εργασιακά δικαιώματα…

Σήμερα παλεύουμε για το ίδιο το δικαίωμα στη δουλειά! Κι αυτό θέλουν να μας το αφαιρέσουν. Γιατί αυτός ο νόμος είναι η αρχή… Αύριο αυτοί οι κύριοι είναι άξιοι να ποινικοποιήσουν και το δικαίωμα στην κινητοποίηση, σε κάθε μορφή ταξικής πάλης.

Ο κάθε απλός άνθρωπος ας ψάξει βαθιά μέσα του λοιπόν, να διερωτηθεί: Τον εκπροσωπούν αυτοί οι άνθρωποι; Κάποτε κάποιοι έδωσαν το αίμα τους για μπορούν σήμερα οι εργάτες να διεκδικούν… κάποιοι, κάποτε δεν λογάριασαν το φόβο. Αντεξαν πολλά οι απλοί άνθρωποι.

Ο όποιος διάλογος γίνει είναι για τα μάτια του κόσμου. Οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να διαπραγματεύονται άλλο για την αξιοπρέπειά τους. Πάντως ένα είναι το σίγουρο: Δεν είναι όλοι το ίδιο. Φαίνεται ξεκάθαρα ποιος εκπροσωπεί τι και για ποια τάξη αγωνίζεται…