Γυναίκες εργαζόμενες σε νυχτερινή βάρδια – Μεροκάματο τρόμου και αγωνίας

Του Χρήστου Χαραλάμπους

 

«Προσποιούμενος τον πελάτη, κατευθύνθηκε στο ταμείο και προτάσσοντας μαχαίρι στη μοναδική υπάλληλο του καταστήματος, την ακινητοποίησε κι αφού άρπαξε όλα τα χρήματα, εξαφανίστηκε τρέχοντας…»

Είδηση η οποία αποτελεί σχεδόν καθημερινότητα στα αστυνομικά δελτία και αφορά βέβαια τα περιστατικά που καταγράφονται συνήθως με κουκουλοφόρους, οι οποίοι με ένα μαχαίρι ή ένα όπλο στο χέρι χτυπούν κυρίως σε φούρνους και περίπτερα που διανυκτερεύουν, στοχεύοντας στην αρπαγή των εισπράξεων. Αν η όλη επιχείρηση λήξει μόνο με την κλοπή των χρημάτων, έχει καλώς… Υπήρξαν όμως και περιπτώσεις που οι ανυποψίαστοι εργαζόμενοι σε τέτοιου είδους πόστα έπεσαν θύματα επίθεσης και κακοποίησης από τους δράστες, με αποτέλεσμα να καταλήξουν στο νοσοκομείο, ενώ είχαμε πριν από αρκετά χρόνια και περιστατικό στο οποίο ο ληστής χτύπησε και σκότωσε τον περιπτερά.

Σίγουρα σε όλα τα επαγγέλματα οι νυχτερινές βάρδιες αποτελούν το χειρότερο ωράριο για τους εργαζόμενους. Γιατροί ή νοσηλευτές, αστυνομικοί και ταξιτζήδες ή άλλοι εργαζόμενοι, που είναι υποχρεωμένοι να δουλεύουν κάποιες μέρες από το βράδυ μέχρι τις πρωινές ώρες, προφανώς «στραβώνουν» όταν το πρόγραμμά τους λέει «νυχτέρι». Για τους εργαζόμενους όμως σε περίπτερα και φούρνους η νυχτερινή βάρδια αποτελεί εφιάλτη, αφού με όλα αυτά που συμβαίνουν ποτέ δεν ξέρουν τι θα τους προκύψει μέχρι την ώρα που θα παραδώσουν τη σκυτάλη.

Και βέβαια, ο φόβος για το τι μπορεί να επιφυλάσσει το νυχτοκάματο είναι ακόμα μεγαλύτερος για τις γυναίκες, που σε αρκετές περιπτώσεις βγάζουν μόνες τους νυχτερινή βάρδια κυρίως σε περίπτερα, αφού, όπως και να το κάνουμε, μια γυναίκα είναι περισσότερο ευάλωτη και αδύναμη μπροστά σε έναν οπλισμένο ληστή που ποτέ δεν μπορείς να γνωρίζεις τις προθέσεις του. Αυτή την αγωνία και το φόβο, την αβεβαιότητα για το τι μπορεί να τους βγάλει η νύχτα καθώς προσπαθούν να βγάλουν το μεροκάματό τους πίσω από έναν πάγκο κι ένα ταμείο, μας εξέφρασαν κάποιες γυναίκες οι οποίες βρέθηκαν στην ανάγκη να εργάζονται κάποιες «άγριες» ώρες.

Για ευνόητους λόγους τις καταγράφουμε μόνο με τα μικρά τους ονόματα και βέβαια δεν αναφέρουμε το χώρο εργασίας τους.

«Εργάζομαι βράδυ εδώ και ενάμιση χρόνο και κάθε φορά που έρχομαι δουλειά κουβαλώ μαζί μου και το φόβο με τα τόσα που ακούμε για ληστείες και επιθέσεις… Πιστεύω ότι δικαιολογημένα ανησυχώ ξέροντας ότι είμαι αναγκασμένη να δουλεύω τέτοιες ώρες, γιατί το παιδί μου στηρίζεται μόνο σε μένα… Ευτυχώς μέχρι τώρα δεν μου συνέβηκε οτιδήποτε, αλλά αν μου τύχει δε ξέρω πώς θα αντιδράσω εκείνη την ώρα…» μας λέει η Αναστασία που δουλεύει σε αρτοποιείο, προσθέτοντας ότι «είναι λογικό νομίζω να φοβάται μια γυναίκα που δουλεύει νύκτα και δεν ξέρει τι μπορεί να συναντήσει…»

Πολλές φορές, όπως μας λέει, την παρότρυναν συγγενείς και φίλοι να σταματήσει αυτή τη δουλειά λόγω των κινδύνων που υπάρχουν, όμως η ανάγκη της επιβίωσης δεν αφήνει άλλα περιθώρια, «αφού δεν είναι τόσο εύκολο με τη σημερινή κατάσταση να βρεις μια καλύτερη δουλειά».

Πελάτες ειδών και ποιοτήτων

 

Η Ελένα, που είναι αλλοδαπή και ζει στην Κύπρο με την οικογένειά της, έχει εργαστεί σε διάφορες δουλειές και τα τελευταία τρία χρόνια δουλεύει νυχτερινή βάρδια σε περίπτερο. Δεν αρνείται ότι φοβάται με όλα αυτά που συμβαίνουν, ωστόσο επισημαίνει και κάποια άλλα προβλήματα που παρουσιάζονται στη δουλειά της και σχετίζονται με τις συμπεριφορές πελατών… «Έρχονται κάθε τόσο μεθυσμένοι αλλά και χρήστες ναρκωτικών που φέρονται πολύ προκλητικά, αλλά είσαι υποχρεωμένη να τους ανεχτείς και να τους εξυπηρετήσεις…» μας λέει και αναφέρει χαρακτηριστικά την περίπτωση ενός νεαρού που «μπήκε μέσα, στάθηκε μπροστά από τον πάγκο του ταμείου και τύλιγε χόρτο… Το κατάλαβα γιατί είχε χαρακτηριστική μυρωδιά όταν το άναψε. Όταν τον παρακάλεσα να βγει έξω, ούτε που άκουσε… πήρε μόνο ένα κουτί μπίρα και έφυγε… με πλήρωσε όμως».
Για τη συμπεριφορά κάποιων αντρών που θυμούνται τις μεταμεσονύκτιες ώρες ότι χρειάζονται κάτι από το περίπτερο μας μίλησε και η Ιρίνα, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «είναι και κάποιοι τύποι που όταν δουν ότι είσαι μόνη σου στο κατάστημα, αρχίζουν να ενοχλούν… Κάποιοι άντρες πιστεύουν ότι μια γυναίκα που δουλεύει νύκτα είναι και εύκολη… καταλαβαίνετε τι εννοώ… Κι αυτό μου το έχουν πει και άλλες φίλες μου που δουλεύουν νύκτα».

Σε φούρνο εργάζεται και η Νίκη, την οποία όμως δεν φαίνεται να ενοχλεί η νυχτερινή βάρδια που βγάζει τέσσερις μέρες την εβδομάδα. «Τι να φοβηθώ;» μας λέει με αφοπλιστικό τρόπο και εξηγεί αυτή τη… γενναιότητά της λέγοντας ότι «αν έρθει κάποιος για να ληστέψει, θα τον αφήσω να πάρει τα χρήματα και να φύγει και δεν θα μου κάμει τίποτε…»

Η νύχτα έχει και τα ευτράπελα

 

Η νυχτερινή βάρδια όμως, πέραν από τα σκοτάδια της, τους κινδύνους και τις αγωνίες που κρύβει η εξέλιξή της, έχει και την άλλη της πλευρά. Είναι κάποια περιστατικά που συνήθως καταγράφονται πρωινές ώρες Σαββατοκύριακου και λειτουργούν σαν.. αλατοπίπερο στο δύσκολο ξενύχτι για το μεροκάματο.

Έχουν καταγραφεί πολλά τέτοια συμβάντα, όπως η περίπτωση του επίδοξου ληστή που μπούκαρε στις 5 το πρωί σε αρτοποιείο της Λεμεσού κι όταν βρήκε μόνο κάτι ψιλά στο ταμείο, άρπαξε… τρία σάντουιτς και ένα αναψυκτικό από το ψυγείο, χαιρέτησε με ένα «thank you» την υπάλληλο κι έκανε μεταβολή…

 

Σε άλλη περίπτωση, μεσήλικας άντρας μπήκε σε φούρνο με ένα μπουκάλι ποτό και το μόνο που ζητούσε από την υπάλληλο ήταν να… φέρει ποτήρια για να πιουν στην υγεία τους. Κάποιος άλλος μπήκε σε περίπτερο και ζήτησε υπό την απειλή μαχαιριού τα χρήματα, αλλά όταν η υπάλληλος τού είπε ότι δίπλα ήταν το αφεντικό της, περιορίστηκε να αρπάξει ένα κουτί τσιγάρα και να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια…