Οι πύργοι της Monopoly και των διαβατηρίων

Της Ειρήνης Χαραλαμπίδου*

 

Οι μισές αλήθειες κρύβουν τις ένοχες πραγματικότητες. Αυτό έγινε και στο θέμα των  «χρυσών» διαβατηρίων. Και όσο ισχυρότεροι πολιτικά είναι οι «νονοί» του «εγκλήματος», τόσο μεγαλύτερη και η κοροϊδία του λαού ως προς τον καταλογισμό ευθυνών. Και ενώ η κυβέρνηση, μαζί και ο Γ. Εισαγγελέας, χρησιμοποιούν κάθε παραθυράκι για να σταματήσουν τον έλεγχο και τη λογοδοσία διορίζοντας επιτροπές με πορίσματα που μένουν στα συρτάρια, την ίδια ώρα  δέχονται απανωτά χαστούκια από διεθνείς οργανισμούς, όπως ο INTOSAI, η ανώτατη Αρχή για τις ελεγκτικές υπηρεσίες των κρατών, καθώς και από την ΕΕ. Πώς να λύσει κανείς ένα πρόβλημα όταν αποτελεί μέρος του; Και η κυβέρνηση αποτελεί τον πυρήνα για τις καταχρήσεις στις εκδόσεις «χρυσών» διαβατηρίων.

Το θέμα έχει διάφορες προεκτάσεις, όλες εξίσου σημαντικές. Μια από αυτές είναι σε θέματα φορολογίας. Ο Έφορος Φορολογίας συγκεκριμένα διατυμπανίζει ότι άρχισε τον έλεγχο στους μεσάζοντες και στους επιχειρηματίες ανάπτυξης γης με πρόθεση τη δημιουργία εντυπώσεων! Αυτό που παρέλειψε να πει ήταν ότι ο έλεγχος δεν εστίαζε στους μεγάλους επιχειρηματίες ανάπτυξης γης. Αυτούς που πρωταγωνίστησαν στις πωλήσεις υπερπολυτελών διαμερισμάτων.

Είναι γνωστές οι προμήθειες εκατοντάδων χιλιάδων που δίνονταν μέσω τραπεζών σε μεσάζοντες και οι οποίες πολλές φορές κατέληγαν σε λογαριασμούς του εξωτερικού. Ο Έφορος Φορολογίας θα έπρεπε να ξεκινήσει τον έλεγχο προς δύο κατευθύνσεις. Τους ίδιους τους μεγάλους επιχειρηματίες ανάπτυξης γης, τα έσοδά τους και αυτούς στους οποίους έδιναν προμήθειες, πολλές φορές κάτω από το τραπέζι. Tα στοιχεία υπάρχουν στα βιβλία τους και στους τραπεζικούς λογαριασμούς και αν υπήρχε βούληση, με τις εξουσίες που έχει μπορούσε να εντοπίσει τις συναλλαγές.

Όμως οι μεγάλοι developers έχουν και ισχυρές πολιτικές πλάτες. Το διαπιστώσαμε και στο παρελθόν με αποτέλεσμα να μην ελέγχονται ποτέ.

Κάποιοι εξ αυτών είναι οι ίδιοι που βρίσκαμε και σε κάποιες άλλες λίστες. Ο Έφορος προέβαλε διάφορες δικαιολογίες για τις προτεραιότητες που λανθασμένα κατά την άποψή μου έθεσε και οι οποίες δεν στηρίζονταν από τα γεγονότα. Προφανώς οι γυάλινοι πύργοι της Λεμεσού είναι στη Monopoly που στήθηκαν. Οι πύργοι έχουν ολοκληρωθεί, τα ακίνητα έχουν παραδοθεί και οι προμήθειες έχουν καταβληθεί. Ως  εκ τούτου, οι δικαιολογίες του Εφόρου ακυρώνονται από τα πραγματικά δεδομένα. Και η πορεία των χρημάτων μπορεί να διακριβωθεί, φτάνει να υπάρχει θέληση.

Καλό θα ήταν επίσης ο Έφορος Φορολογίας να ψάξει τις δηλώσεις πολιτικών αξιωματούχων για κάλυψη «ιδίοις εξόδοις» διακοπών που ανέρχονται σε εκατοντάδες χιλιάδες, ιδιαίτερα όταν με βάση το πόθεν έσχες που έχουν καταθέσει και δημοσιοποιήσει δεν θα είχαν την οικονομική δυνατότητα να καλύψουν τα συγκεκριμένα πόσα.

Ποιος όμως τολμά να πάει ενάντια στην εξουσία, η οποία προφανώς αποτελεί μεγάλο μέρος του προβλήματος, αν όχι το ίδιο το πρόβλημα;

* Υποψήφια βουλευτής ΑΚΕΛ-Αριστερά-Νέες Δυνάμεις Λευκωσίας