Στο νέο και εν πολλοίς αχαρτογράφητο τοπίο της κυπριακής θεατρολογίας

Στιγμές και πρόσωπα του κυπριακού θεάτρου

Στο νέο και εν πολλοίς αχαρτογράφητο τοπίο της κυπριακής θεατρολογίας.

To επιστημονικό συνέδριο Το θέατρο στη νεότερη και σύγχρονη Κύπρο, που πραγματοποιήθηκε τον Οκτώβριο του 2015 στο Δημοτικό Πολιτιστικό Κέντρο «Πάνος Σολομωνίδης» στη Λεμεσό, όπου στεγάζεται το Θεατρικό Μουσείο, υπήρξε μία ιδιαιτέρως φωτεινή στιγμή στη θεατρική αλλά και θεατρολογική ζωή της Κύπρου. Το συνέδριο έφερε κοντά ακαδημαϊκούς, καλλιτέχνες, διδάκτορες και νέους ερευνητές από διαφορετικά σημεία της Κύπρου και της Ελλάδας, επιχειρώντας να ιχνηλατήσει σημαντικές στιγμές του Κυπριακού θεάτρου. Αφιερωμένο στη μνήμη του Γιάννη Κατσούρη, και με την γενναιόδωρη υποστήριξη του Πολιτιστικού Ιδρύματος της Τράπεζας Κύπρου, του Θεατρικού Μουσείου, του Δήμου Λεμεσού, του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου, αλλά και ακαδημαϊκών φορέων όπως το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα στις Θεατρικές Σπουδές του Ανοικτού Πανεπιστημίου Κύπρου, το συνέδριο έθεσε έναν σημαντικό και απαραίτητο στόχο: να καταγράψει και να προβάλει πρόσφατες επιστημονικές μελέτες γύρω από το θέατρο της Κύπρου και ταυτόχρονα να συμβάλλει στην προώθηση της έρευνας στο νέο και εν πολλοίς αχαρτογράφητο τοπίο της κυπριακής θεατρολογίας.

Σε ένα ηλιόλουστο Σαββατοκύριακο της Λεμεσού, το φιλόξενο Θεατρικό Μουσείο πλημμύρισε από γνώριμα πρόσωπα της θεατρικής Κύπρου, αλλά και από φίλους- συναδέλφους ακαδημαϊκούς από την Ελλάδα. Πλημμύρισε όμως και από λέξεις-κομμάτια γνώσης που έγιναν αφορμές για σκέψη και έναυσμα για δημιουργικές συνεργασίες. Οι εισηγήσεις αφορούσαν πληθώρα θεμάτων: την κυπριακή θεατρική γραφή από τις απαρχές της μέχρι σήμερα, τον διάλογο μεταξύ κυπριακού και ευρύτερου νεοελληνικού θεάτρου, την πρόσληψη του αρχαίου δράματος, τη σκηνοθεσία και την παράσταση, το θέατρο σε συνάρτηση με την κοινωνία και την πολιτική.

Προσωπικά, θεωρώ το συνέδριο αυτό μία εξαιρετική ευκαιρία που κερδήθηκε ως προς το κάλεσμα για εξωστρέφεια που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια στην καλλιτεχνική ζωή της Kύπρου. Η εξωστρέφεια του πολιτισμού, ιδιαίτερα σε έναν τόπο γεωγραφικά απομονωμένο όπως το νησί μας, μπορεί να επιτευχθεί μόνο όταν η ταυτότητα του πολιτιστικού προϊόντος είναι σαφής. Με τη σειρά της, αυτού του είδους η ταυτοποίηση, η μητρότητα και πατρότητα της θεατρικής τέχνης γίνεται εφικτή μέσα από την καλλιέργεια ενός κλίματος ερευνητικής εγρήγορσης. Για τον λόγο αυτό, το συνέδριο του 2015, με επιστημονικές εισηγήσεις που κάλυψαν ποικίλες όψεις του Κυπριακού θεάτρου ως σύνθετου και πολυεπίπεδου καλλιτεχνικού φαινομένου, αποτέλεσε μία σημαντικότατη πρωτοβουλία ενδυνάμωσης της επιστημονικής γνώσης αλλά και της εσωτερικής πολιτιστικής δημιουργίας. Η προώθηση της έρευνας στο πεδίο των παραστατικών τεχνών μέσα από δράσεις τέτοιας εμβέλειας αναβαθμίζει ουσιαστικά την πολιτιστική ζωή και μας γεμίζει με αισιοδοξία, διαμορφώνοντας μία νέα ερευνητική προοπτική. Διοργανώσεις όπως το επιστημονικό συνέδριο της Λεμεσού αποδεικνύουν ότι στην πολύπλοκη ιστορικο-γεωπολιτική μοναδικότητά της,  η Κύπρος έχει κατορθώσει να ενταχθεί ως αναπόσπαστο και ισάξιο μέλος στη σύγχρονη Ευρωπαϊκή θεατρική και επιστημονική κοινότητα του 21^ου αιώνα.

Αύρα Σιδηροπούλου