
Με μια δόση εύπεπτου πατριωτισμού, νόμιζε πως ξόφλησε ο κ. Αναστασιάδης. Πώς το είπε; «Δεν πρόκειται να υποχωρήσω αποδεχόμενος κυριαρχία του ψευδοκράτους για να παρακαθίσω σε συνομιλίες, όση πίεση και αν ασκείται από όποιους και αν ασκείται».
Πάντως όταν στη Γενεύη κατατέθηκε η σχετική πρόταση έξι σημείων από τον κ. Τατάρ, δεν υπήρξε τέτοια αντίδραση. Το αντίθετο. Παρουσιάστηκε στους δημοσιογράφους ως να επρόκειτο για κάτι… συνηθισμένο. Για να μην πούμε αναμενόμενο. Τώρα τι σύρνει τις ζώστρες του ο Πρόεδρος; Δεν ξέρει πως όταν απομακρυνθεί από το ταμείο ουδέν λάθος αναγνωρίζεται;
Αυτό έπαθε και στο Κραν Μοντανά, ό,τι και αν λέει. Όπως κατάφερε και έφερε την Τουρκία στο τραπέζι του διαλόγου, όπως λέει, έτσι την έδιωξε.
Ό,τι κι αν λέει τώρα, το πουλλίν επέτασεν. Και με τη σφραγίδα του αφού επιμένει στο θέμα της πολιτικής ισότητας που ήταν σχεδόν συμφωνημένη στο Κραν Μοντανά. Στρεψοδικεί η τουρκική πλευρά, αλλά στρεψοδικείς και συ Πρόεδρε. Μην καμώνεστε την αθώα περιστερά.
Νίκη
