Μαρία Παπαλαζάρου Φράγκου: Η Πάφος δικαιούται περισσότερα από όσα λαμβάνει

Η κρίση απέδειξε ότι επιβάλλεται επανασχεδιασμός του μοντέλου ανάπτυξης της Πάφου, αναφέρει σε συνέντευξή της στη «Χαραυγή» η υποψήφια βουλευτής του ΑΚΕΛ στην Πάφο, Μαρία Παπαλαζάρου Φράγκου, προσθέτοντας ότι πρέπει να δοθεί έμφαση σε τομείς όπως της Παιδείας, της Έρευνας και της Τεχνολογίας για τη δημιουργία νέων θέσεων εργασίας. Η επί χρόνια συντάκτρια της «Χαραυγής» τονίζει παράλληλα ότι η Αριστερά έχει τη βούληση και το όραμα να αντιμετωπίσει τις αυξημένες ανάγκες της πόλης και των περιχώρων της.

Συνέντευξη στον Κωστή Πιτσιλλούδη

Ποιοι είναι οι λόγοι που σας ώθησαν να τεθείτε ενώπιον των ψηφοφόρων της επαρχίας Πάφου μέσα από το ψηφοδέλτιο του ΑΚΕΛ – Αριστερά – Νέες Δυνάμεις;

Η γενέθλια γη είναι ο δεσμός που συνδέει τον κάθε έναν με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον του. Έτσι και για μένα. Η Πάφος φώτισε τα παιδικά, εφηβικά μου χρόνια κι εξακολουθεί να φωτίζει την ενήλικη ζωή μου, αφού στο μικρό χωριό της, τα Χολέτρια, δεν είδα μόνο το πρώτο φως του κόσμου, αλλά εδώ ανάβω το κερί της θύμησης για τα αδικοχαμένα μου αδέλφια, Κυριάκο και Σωτήρη και το καντήλι της μνήμης των γονιών μου, Αγαθονίκης και Παπαλάζαρου. Πέρα από τους ιστορικούς και συναισθηματικούς δεσμούς, βέβαια, είναι και λόγοι κοινωνικοί και πολιτικοί. Πιστεύω στη συλλογική διεκδίκηση και στο συλλογικό αγώνα και πως μόνο έτσι μπορούν να προχωρήσουν μπροστά οι κοινωνίες. Και η Πάφος δικαιούται περισσότερα από όσα λαμβάνει. Καθήκον των βουλευτών της επαρχίας μας είναι να εργαστούν για την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των πολιτών της Πάφου, η οποία έχει πληγεί από τις δύο συνεχόμενες κρίσεις, οικονομική και υγειονομική.

Ποιες είναι οι προτάσεις σας για τη βελτίωση της ζωής του λαού της Πάφου;

Αν κάτι απέδειξε η κρίση, είναι πως επιβάλλεται επανασχεδιασμός του μοντέλου ανάπτυξης της Πάφου. Η οικονομία της πόλης μας εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον τουρισμό και τους παρεμφερείς με την τουριστική βιομηχανία τομείς. Τώρα, με την υγειονομική κρίση τα βρίσκουμε όλα μπροστά μας. Από πέρσι τα ξενοδοχεία είναι κλειστά και συνακόλουθα όλες οι επιχειρήσεις, μικρές και μεγάλες, που σχετίζονται με τον τουρισμό. Χάθηκαν εκατοντάδες θέσεις απασχόλησης, ενώ για πολλούς συμπολίτες μας η αβεβαιότητα για τη θέση εργασίας τους είναι καθημερινός εφιάλτης. Μεγάλο ποσοστό εργαζομένων υποαπασχολείται και άλλοι αναζητούν εκτός Πάφου καλύτερη τύχη. Θέση μας είναι πως πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση και σε άλλους τομείς, όπως η δραστηριοποίηση στον τομέα της Υγείας, της Παιδείας, της Ερευνάς, της Τεχνολογίας, της Καινοτομίας και της Βιολογικής Καλλιέργειας. Το Νοσοκομείο της Πάφου είναι υποβαθμισμένο και πλέον δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις που υπάρχουν. Υποστελέχωση και ελλιπής εξοπλισμός είναι από τα βασικά ζητήματα στα οποία πρέπει να εγκύψει η πολιτεία. Ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό κάνουν αγώνα καθημερινά. Μα δεν γίνεται να «πολεμούν» μόνοι τους. Το ίδιο συμβαίνει και με το Νοσοκομείο Πόλεως Χρυσοχούς. Γενικότερα στο διαμέρισμα Χρυσοχούς χρειάζονται υποδομές που θα διευκολύνουν και θα αναβαθμίσουν την ποιότητα ζωής των κατοίκων. Η λειτουργία μίας σχολής (δασική π.χ.) θα βοηθήσει τα μέγιστα την περιοχή. Η Πάφος χρειάζεται νέο γυμνάσιο για να καλυφθούν οι αυξημένες ανάγκες της πόλης και των περιχώρων της, ενώ αναγκαία είναι και η δημιουργία νέας Τεχνικής Σχολής. Σίγουρα τα προβλήματα είναι πολλά και σοβαρά, αλλά πιστεύω ακράδαντα ότι η Αριστερά έχει τη βούληση και το όραμα να τα αντιμετωπίσει όλα αποτελεσματικά.

Μέσα από την αρθρογραφία, αλλά και τη συνολική κοινωνική σας δράση, καταδεικνύεται πόσο ένθερμη υποστηρικτής της επαναπροσέγγισης είστε.

Τι απέφερε έως τώρα αυτή η πολιτική; Έχω τη βαθιά πεποίθηση ότι το κυριότερο όπλο στον αγώνα του λαού μας συνολικά για την επίτευξη της ειρήνης, της επανένωσης και της ευημερίας είναι η τ/κ κοινότητα. Αυτή είναι που μπορεί να αποτελέσει τον κυριότερο μοχλό πίεσης προς την Τουρκία για να κάμψει την αδιαλλαξία της. Η επαναπροσέγγιση, που με τόσο ζήλο και συνέπεια προωθεί το ΑΚΕΛ – Αριστερά εδώ και τόσες δεκαετίες, δικαιώνεται κάθε φορά που ηγούνται της τ/κ κοινότητας προοδευτικές δυνάμεις, όπως συνέβη επί Ταλάτ και Ακιντζί. Την ίδια στιγμή, η επαναπροσέγγιση κι η ορθότητά τους επιβεβαιώνονται οικτρά κάθε φορά που ηγούνται της τ/κ κοινότητας εθνικιστικές δυνάμεις, όπως συνέβη επί Ντενκτάς – Έρογλου και συμβαίνει τώρα επί Τατάρ. Αυτό που επιβάλλεται είναι να συμπεριφερόμαστε ως κράτος όλων των Κυπρίων και όχι να σπρώχνουμε τους Τ/κ στις αγκάλες της Άγκυρας.